اثربخشی برنامه آموزشی پیشگیری از خودکشی مبتنی بر SOS بر کاهش افکار خودکشی و افسردگی دختران

هدف از این پژوهش، بررسی اثربخشی برنامه آموزشی پیشگیری از خودکشی مبتنی بر برنامه SOS بر افکار خودکشی و افسردگی دختران دانشجوی دانشگاه بین المللی امام خمینی قزوین بوده است. پژوهش حاضر یک کارآزمایی بالینی کنترل شده تصادفی با گروه کنترل و با پیش آزمون و پس آزمون است. بر این اساس تعداد 26 نفر دانشجوی دختر دانشگاه بین المللی امام خمینی قزوین بین سنین 18 تا 20 سال بر اساس آزمون های افکار خودکشی بک و افسردگی بک و انجام مصاحبه بالینی مشخص و به معیاری تصادفی و به طور مساوی به دو گروه مداخله و کنترل اختصاص داده شدند. گروه کنترل بدون دریافت برنامه آموزشی در پیش آزمون و پس آزمون و پی گیری شرکت می کرد (شرایط معمول قبل از پژوهش ادامه می یافت). گروه مداخله 8 جلسه آموزشی 90 دقیقه ای در طی یک ماه (هفته ای دو جلسه) دریافت می کرد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 21 و تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.  اجرای پس آزمون تفاوت معنی داری را میان نمره های پیش آزمون آزمودنی ها در تمایل نسبت به خودکشی و افسردگی با نمره های پس آزمون آنها و در مقایسه با گروه کنترل نشان داد. نتایج به دست آمده نشان دهنده تفاوت معنی دار میان نمره های دو گروه در تمایل نسبت به خودکشی و تاثیر مثبت و کاهنده مداخله آموزشی در کاهش تمایل نسبت به خودکشی گروه آزمایش است (46/47= F و 0.01 < P). نمره های پیگیری خودکشی نیز حاکی از تفاوت معنی دار میان نمره های دو گروه در مقیاس خودکشی و تاثیر روش مداخله در نمره های گروه آزمایش است (22/15= F و 0.01 < P). نتایج همچنین بیانگر تفاوت معنی دار میان نمره های دو گروه در افسردگی و تاثیر مثبت مداخله آموزشی در کاهش افسردگی گروه آزمایش است (40/03= F و 0.01 < P). نمره های پیگیری افسردگی نشان دهنده تفاوت معنی دار میان نمره های دو گروه در افسردگی و تاثیر روش مداخله در نمره های گروه آزمایش است (15/75= F و 0.01 < P). درمجموع نتایج نشان می دهند برنامه پیشگیری از خودکشی مبتنی بر SOS در کاهش افسردگی و تمایل نسبت به خودکشی موثر است. بر این اساس پیشگیری از خودکشی ممکن است و روان پرستاران می توانند در این زمینه ایفای نقش کنند.