اثربخشی آموزش روش تدریس سکوسازی بر توانمندی های شناختی دانش آموزان مبتلا به اختلالات یادگیری خاص: آزمون مفهوم منطقه تقریبی رشد ویگوتسکی

هدف این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش روش تدریس سکوسازی بر توانمندی های شناختی دانش آموزان مبتلا به اختلالات یادگیری خاص: آزمون مفهوم منطقه تقریبی رشد ویگوتسکی بود. در این پژوهش از طرح نیمه آزمایشی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل استفاده شد. با استفاده از نمونه‏گیری تصادفی ساده از بین دانش آموزان مبتلا اختلالات یادگیری خاص شهر کهره در سال تحصیلی 1398-1397 تعداد 34 نفر انتخاب شدند و در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 17 نفر) جایگزین شدند. گروه آزمایش ‏ای تحت آموزش روش تدریس سکوسازی قرار گرفت، اما گروه کنترل مداخله ای دریافت نکرد. ابزارهای پژوهش شامل پرسشنامه اختلالات یادگیری کلورادو (2011) و مقیاس هوش وکسلر کودکان ویرایش چهارم وکسلر (2003) بود. داده‏ها با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد آموزش روش تدریس سکوسازی بر توانمندی های شناختی دانش آموزان مبتلا اختلالات یادگیری خاص اثربخش بود. می‏توان گفت که نتایج، آموزش روش تدریس سکوسازی بر توانمندی‏های شناختی دانش آموزان مبتلا اختلالات یادگیری خاص را تایید کرد.