بررسی پراکنش مکانی-زمانی کیفیت و کمیت آب زیرزمینی دشت نورآباد

رشد شهری و افزایش آلاینده های آب، کاهش کیفیت و کمیت منابع آبی را در پی دارد. در این پژوهش تلاش شده است که کیفیت و کمیت آب زیرزمینی دشت نورآباد بررسی شود. بدین منظور هایتوگراف بارش اردیبهشت ماه از سال 1376 تا سال 1396 ترسیم گردید. با توجه به هایتوگراف ترسیمی، سال های 1383 و 1389 به عنوان سال های پربارش و سال های 1393 و 1396 به عنوان سال های کم بارش انتخاب شدند. نقشه پراکنش مکانی غلظت پارامترهای کیفیت آب زیرزمینی و همچنین سطح آب زیرزمینی با استفاده از روش کریجینگ و انتخاب بهترین مدل با توجه به معیارهای ارزیابی (RMSES، RMSE، ASE و MSE) برای سال های مذکور ایجاد شد، سپس با تقسیم حاصل ضرب رتبه هر پارامتر در وزن میانگین آن بر تعداد کل پارامترها، شاخص GQI جهت بررسی کیفیت آب زیرزمینی در سال های موردمطالعه (1383، 1389، 1393 و 1396) تهیه شد. نتایج نشان داد کیفیت آب این منطقه در سال های بررسی شده در درجه ی مناسب قرار دارد. در کل سال های موردبررسی، ناحیه شمالی و جنوب شرقی دشت نورآباد دارای کیفیت مناسب تری نسبت به دیگر نواحی است. با بررسی نقشه های کمیت و کیفیت مشاهده شد که با افزایش فاصله سطح آب زیرزمینی از سطح زمین، کیفیت آب مناسب تر می شود.