بررسی اثرات سطوح مختلف سختی و نسبت های مختلف کلسیم و منیزیم سختی آب بر عملکرد تولیدمثلی سیست و کیفیت لارو پریان میگو Phallocryptus spinosa

سخت پوستان راسته آنوستراکا، با توجه به اندازه مناسب و ارزش غذایی نسبتا مطلوب، پتانسیل بسیار مناسبی به عنوان غذای زنده برای گونه های مختلف آبزیان ارزشمند دارند. عملکرد زیستی تمامی آبزیان به صورت مستقیم و یا غیرمستقیم تحت تاثیر خواص فیزیکوشیمیایی آب قرار دارند. برای موجودات زنده اکوسیستم های آبی، عوامل غیرزنده نظیر دما، سختی آب و pH ازجمله مهم ترین عوامل در موفقیت رشد و تولیدمثل می باشند. این تحقیق با هدف بررسی اثرات سطوح مختلف سختی و نسبت های مختلف کلسیم و منیزیم سختی آب بر عملکرد تولیدمثلی سیست و کیفیت لارو پریان میگو گونه  Phallocryptus spinosaانجام گردید. در این تحقیق تیمار شاهد (آب آزمایشگاه با سختی 110 میلی گرم در لیتر) و 3 سطح سختی 200، 500، 1000 میلی گرم در لیتر برحسب کربنات کلسیم درنظر گرفته شد. سپس در سختی های مورد آزمایش با افزودن کلرید کلسیم و کلرید منیزیم به آب پایه آزمایشگاه نسبت هایمختلفکلسیم به منیزیم شامل 100:0، 80:20، 50:50، 20:80 و 0:100 تهیه شد و سیست های پریان میگوها به تیمارهای مورد نظر وارد شد. شاخص های ارزیابی عملکرد تولیدمثلی و کیفیت لارو شامل درصد تفریخ سیست، اندازه لارو و درصد تلفات لاروها بودند. نتایج اثرات سطوح مختلف سختی و نسبت های مختلف کلسیم و منیزیم بر روی عملکرد سیست پریان میگو نشان داد که بهترین (0/05≥P) میزان سختی برای تفریخ این گونه با میانگین 25/7%، سختی 500 میلی گرم در لیتر کربنات کلسیم و بهترین نسبت کلسیم و منیزیم با میانگین 62% نیز نسبت 50:50 می باشد. هم چنین افزایش میزان سختی، افزایش معنی دار اندازه ناپلی ها و هم چنین میزان مرگ و میر آن ها را به همراه داشت.