بازتفسیر واژگان «فقر/ غنا» در قرآن کریم با تکیه بر زمینه‏ های انسان ‏شناختی ساخت مفهوم

واژگان «فقر» و «غنا» بارها در قرآن کریم در محور همنشینی کنار یکدیگر قرار گرفته و زوج معنایی تکرارشونده‏ای را شکل داده‏اند. مرور بر آرای عالمان مسلمان نشان می‏دهد که آنان به ذکر معنای لغوی این واژگان بسنده کرده، اطلاع چندانی از زمینه‏های شکل‏گیری این مفاهیم در اختیار نداشته‏ اند. این پژوهش می‏ کوشد با بهره گیری از داده ‏های زبان‏شناسی تاریخی و الگوهای عمومی در دانش انسان‏شناسی، زمینه ‏های فرهنگی ساخت این مفاهیم را بیشتر بکاود تا درک عمیق ‏تری از آیات قرآنی که دربردارنده این زوج واژگانی هستند، فراهم آید. پژوهش حاضر نشان می‏دهد تفاوت در سبک زندگی حضری و بدوی در شبه‏ جزیره می‏توانست موجب درک متفاوت از جهان پیرامون شده، معناسازی ‏های گوناگون و گاه متضاد از یک پدیده را به همراه آورد. این مطالعه آشکار می‏سازد که زوج واژگانی «فقر/ غنا» برساخته از طرز فکر مردمان حاضره - نه بادیه - نسبت به تنگدستی و ثروت ‏اندوزی در بافت فرهنگی- اقتصادی شبه‏ جزیره بوده است.