بررسی اثر مصرف انالاپریل بر بهبود وضعیت سایتوکین های پیش التهابی در بیماران مبتلا به میگرن: یک کارآزمایی بالینی دوسوکور تصادفی شده

یکی از مکانیسم های احتمالی در فیزیوپاتولوژی میگرن التهاب نوروژنیک است که در مطالعات پیشین با تغییراتی که در میزان انواع فاکتورهای التهابی مانند اینترلوکین ها، مولکول های چسبندگی و واکنش گرهای فاز حاد انجام شده است، وجود آن مطرح گردیده است. از طرفی، یکی از عملکردهای مهارکننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین (Angiotensin converting enzyme inhibitors, ACEIs) فعالیت ضد التهابی آن ها می باشد. هدف از انجام این مطالعه بررسی اثر انالاپریل در وضعیت سایتوکین های پیش التهابی فاکتور نکروز تومور آلفا(α(Tumor necrosis factor α, TNF و پپتید مرتبط با ژن کلسیتونین (Calcitonin gene-related peptide, CGRP) در بیماران مبتلا به میگرن بود.

در این کارآزمایی بالینی تصادفی شده دوسوکور با کنترل دارونما، تجویز mg 10 انالاپریل در روز در مقایسه با دارونمای همسان در 40 نفر بیمار مبتلا به میگرن بدون اورا (21 نفر در گروه مداخله و 19 نفر در گروه شاهد) مراجعه کننده به درمانگاه های مغز و اعصاب دانشگاه علوم پزشکی اصفهان از خرداد 1390 تا مرداد 1391، با میانگین سنی 1/82±34/42 سال برای 2 ماه انجام گرفت. میزان TNFα و CGRP، در تمام بیماران در ابتدای مطالعه پیش از شروع درمان و 2 ماه پس از آن اندازه گیری شد. TNFα در گروه مورد پس از درمان با انالاپریل کاهش یافته (P=0/001) در حالی که هیچ تغییر چشمگیری در گروه کنترل وجود نداشت (P=0/769). غلظت CGRP هیچ تفاوت قابل توجهی پیش و پس از مداخله در گروه تحت مداخله با دارو و شاهد نداشت (P=0/795,P=0/708=).  انالاپریل می تواند در بهبود وضعیت التهابی بیماران مبتلا به میگرن از طریق کاهش برخی از عوامل پیش التهابی موثر باشد.