دوگانگی مکانی و ناسازواری روایتی در رمان "سوئیس، وطن وتبعیدگاه " از سناء ابوشرار

دوگانگی مکانی به عنوان یکی از زیبایی های مکان داستانی خاستگاهی روان شناسانه دارد که در ادبیات مهاجرت نمود چشم گیری دارد؛ زیرا دوری از وطن، به پیامدهای روانی در فرد منجر می شود. رمان "سوئیس، وطن و تبعیدگاه" سناء ابوشرار همان گونه که از عنوان آن پیداست، دوگانگی وطن و تبعید را به تصویر می کشد. دوگانگی که منجر به ناسازواری روایتی در شخصیت ها و مکان شده و نویسنده این ناسازواری را با مکان داستانی به خوبی به تصویر می کشد. این مقاله سعی دارد با تکیه بر رویکرد روان شناسانه به تحلیل دوگانگی های مکانی و ناسازواری ناشی از آن و نقش مهم این دوگانگی ها در دل بستگی به وطن و پذیرش یا عدم پذیرش مکان جدید (تبعید) به عنوان وطن دوم بپردازد. نتایج می گوید دوگانگی های وطن و تبعید، این جا و آن جا، ارتباط و بیگانگی سبب ناسازواری شگفت آوری در شخصیت ها و مکان شده است که این موضوع ناشی از تعریف قهرمانان از وطن به عنوان یک مکان جغرافیائی مشخص است.