تاثیر شش هفته تمرین تناوبی با شدت پایین بر بیان ژن پپتیدهای ناتریورتیک دهلیزی و بطنی عضله قلبی در رت پس از ابتلا به آنفارکتوس میوکارد

آنفارکتوس میوکارد، مرگ سلولی غیرقابل برگشت بخشی از عضله قلب در نتیجه قطع جریان خون است. پپتیدهای ناتریورتیک دهلیزی و بطنی (ANP و BNP) نشانگرهای قوی وقوع آنفارکتوس میوکارد هستند. این پژوهش با هدف ارزیابی تاثیر شش هفته تمرین تناوبی با شدت پایین بر بیان ژن های ANP و BNP در رت پس از ابتلا به انفارکتوس میوکارد انجام گرفت. 12 سر رت نر نژاد ویستار با وزن 250 تا 300 گرم و سن 12 هفته در دو گروه با تعداد برابر شامل گروه تجربی (60 دقیقه دویدن تناوبی روی تردمیل و هر تناوب شامل چهار دقیقه دویدن با شدت 55-60% VO2max و دو دقیقه ریکاوری فعال با شدت 45-50% VO2max، سه روز در هفته و به مدت شش هفته) و گروه کنترل (بدون تمرین) تقسیم بندی شدند. از روش Real-timePCR برای بیان ژن های ANP و BNP در بافت عضله قلبی (پس از ابتلا به انفارکتوس میوکارد از طریق بستن شریان کرونر نزولی سمت چپ توسط عمل جراحی) استفاده شد. داده ها با روش تی مستقل تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها نشان داد شش هفته تمرین تناوبی با شدت پایین، بیان ژن های ANP و BNP را به طور معناداری نسبت به گروه کنترل کاهش می دهد (به ترتیبp=0/001,p=0/011).  سازگاری با تمرین تناوبی با شدت پایین می تواند باعث کنترل و تعدیل ترشح هورمون های قلبی در گروه دارای تمرین نسبت به گروه بدون تمرین پس از آنفارکتوس میوکارد گردد.