حقایق و تجربیات نوآوری

طراحی مناسب مکانیزم‏‌های راهبری دانش، منجر به تسهیل جریان دانش و تسهیم دانش می‌شود. در این میان، نوآوری همواره در سیستم‌های اجتماعی ایجاد می‏‌شود، جایی که تسهیم و خلق دانش از طریق به اشتراک گذاری دانش در گروه‏‌ها اتفاق می‏‌افتد. ‏لذا مقوله شبکه‏‌ها‏‏‏‏ی نوآوری (Innovation Networks) مطرح می‌‏گردد. این گزارش به بیان حقایق و تجربیات نوآوری در برخی کشورها خواهد پرداخت.
این شبکه‏‌ها‏‏‏‏ شامل ارتباطات متقابل افراد، ایده‌‏ها‏‏‏‏ و سازمان‌ها برای خلق محصولات تجاری قابل دستیابی، فرایندها و ساختارهای سازمانی می‌‏باشند و به عبارت دیگر نوعی از شبکه‏‌ها‏‏‏‏ی مشارکتی با هدف تسهیم منابع در میان سازمان؛ همکاری‌‏های اقتصادی بین فعالیت‏‌های نوآورانه، دسترسی به فناوری‌‏های بیشتر و دانش بازار از طریق توسعه استانداردها، تسهیم هزینه‌‏ها‏‏‏‏ و تهدیدات ناشی از نوآوری است.
بسیاری از مطالعات در سطوح مختلف تراکم فضایی (از قبیل ایالت، مناطق مادر شهر‏ها و کشورها) در کشور‏های مختلف (از قبیل آمریکا، فرانسه، ایتالیا، اتریش، آلمان) شامل برنامه‌‏ها‏‏‏‏ی مختلف متدولوژی‌های اقتصادسنجی می‌شوند که در این مباحث مجاورت جغرافیایی به منابع دانش بطور قابل توجهی تحقیقات و نوآوری شرکت‌‏ها را تقویت می‌کند و شواهد قوی‌ای در آمریکا و اروپا یافت شده است که نشان می‌دهد جریان‌های دانش، درون یک محدوده کوچک جغرافیایی مقید شده‌اند و در این بین هرچند مسلما تفاوت‌های صنعتی نیز وجود دارد اما نزدیکی فضایی یک عامل مهم در نوآوری به شمار می‌رود.
متون جدید اقتصاد جغرافیایی یک چهارچوب متوازن عمومی ارایه داده‌اند که بر طبق آن ساختار اقتصاد فضایی به صورت درونی، بطور همزمان با توازن و تعادل کالاها و عوامل بازار تعیین می‌گردد. البته نکته قابل توجه‌تری که در تحقیق جفری رابینسون پدیدار شد این است که دسترسی به سرمایه و کمک‌‏های فنی تنها مسایلی نیستند که باعث توسعه کسب وکارها می‌شوند بلکه برای کسب موفقیت، سطح معینی از دانش و تجربه درباره جامعه محلی ضروری هست که این می‌تواند در شکل‌گیری جامعه کارآفرین یا مشارکتی دخیل باشد .