ارزیابی آبشستگی عمومی اطراف پایه پل با نرم افزار HEC-RAS (مطالعه موردی پل سیمینه رود میاندوآب)

در پژوهش حاضر، میزان عمق آبشستگی اطراف پایه‎های پل سیمینه رود میاندوآب با مدلHEC-RAS  با استفاده از دو روش CSU و فروهلیچ برای دبی های با دوره برگشت مختلف، تعیین شد. برای این منظور، ابتدا با استفاده از داده‎های صحرایی، یک مدل هیدرولیکی از بازه رودخانه که پل در آن قرار دارد، در نرم افزار ایجاد شد. سپس با وارد کردن داده‎های مربوط به آبشستگی پایه‎های پل برای دبی‎های با دوره برگشت 5 تا yr 1000، تغییر دبی جریان بر آبشستگی اطراف پایه‎های میانی و کناری پل بررسی شد. نتایج نشان داد که با افزایش دبی (افزایش سرعت جریان) میزان برخورد خطوط جریان بیش تر شده و از مقدار آبشستگی در پایه های میانی نسبت به پایه های کناری پل کاسته می شود. همچنین برای دبی با دوره برگشت های 5 تا yr 40 هیچ گونه آبشستگی در تکیه گاه های پل دیده نمی شود. در حالی که از دبی با دوره برگشت های 50 تا yr 1000 میزان آبشستگی تکیه گاه ها به شدت افزایش می‎یابد. برای دوره برگشت های مختلف در هر دو روش CSU و فروهلیچ پایه شماره 7 بیش ترین میزان آبشستگی و پایه شماره 1 کم ترین مقدار را دارد. روش فروهلیچ به اندازه روش CSU در محاسبه عمق آبشستگی نسبت به افزایش دبی حساس نیست و تقریبا 20 درصد نسبت به هم در محاسبه عمق آبشستگی اختلاف دارند. دلیل این امر نیز به کاربردن ضرایب شکل پایه، شرایط بستر و همچنین ضریب مسلح بودن بستر توسط ذرات رسوبی در روش  CSUاست.