بررسی مناسب ترین مدلهای توسعه آموزش دوزبانگی از دیدگاه اساتید دانشگاه

هدف پژوهش حاضر بررسی استراتژی های دوزبانگی و تعیین مدل مناسب آموزش دوزبانگی در نظام تعلیم و تربیت ایران است. است. روش تحقیق در این پژوهش ترکیبی از نوع متوالی-اکتشافی است. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل دو جامعه است. جامعه اول تحقیق منابع (مکتوب) و جامعه دوم تحقیق شامل دو زیرجامعه اساتید دانشگاه می باشند. ابزارهای مورد استفاده فیش برداری و پرسشنامه هستند. یافته های پژوهش نشان داد که استراتژی های دوزبانه شدن، تابع سه مدل الف: زبان آموزی طبیعی ب: زیان آموزی هدایت شده و ج: کسب خودبخودی است. مشاهده رتبه مدل های آموزش دوزبانه از دیدگاه اساتید دانشگاه نشان می دهد که روش آموزش زبان مبتنی بر محتوا بالاترین رتبه را کسب کرده و بعد از آن روش رشدی قرار دارد و در رتبه سوم روش چند زبانه قرارگرفته است. رتبه بندی روش های بعدی به ترتیب عبارتند از روش دوسویه ، روش نگهداشت ، روش پرستیژ ، روش غوطه ورسازی ، روش انتقالی و در پایان روش تجدید حیات قرار گرفته است. در این میان مقایسه دیدگاه اساتید دانشگاه به تفکیک رشته تحصیلی نشان می دهد اساتید رشته علوم تربیتی در مقایسه با سایر اساتید اعتقاد بیشتری به کاربرد روش دوسویه دارند.