پتانسیل ارزیابی خطر فلزات سنگین (Cu, Zn, Ni) برای سلامت انسان، ناشی از مصرف بافت عضله ماهی کفال طلایی (Risso, 1810) Liza aurata در تالاب انزلی، دریای خزر

فلزات سنگین از راه های مختلفی وارد منابع آبی می شوند و باعث ایجاد خطراتی از جمله مسمومیت، سرطان زایی و در کل ایجاد اختلال در بدن موجودات زنده می شوند. از آنجاکه ماهی کفال غذای پرمصرف مردم استان گیلان است بنابراین غلظت فلزات سنگین مس، روی و نیکل در بافت عضله ماهی کفال مورد مطالعه قرار گرفت. در این مطالعه تعداد 11 عدد ماهی کفال از بندرانزلی تهیه شد. پس از آماده سازی و هضم شیمیایی بافت ماهی، میزان فلزات سنگین موردمطالعه به وسیله دستگاه جذب اتمی تعیین شد. میانگین غلظت فلزات مس، روی، نیکل در بافت عضله ماهی کفال به ترتیب به ترتیب 0/93±10/07، 3/99±28/39،0/55±4/01 میکروگرم بر گرم وزن خشک بود. غلظت فلزات به جز فلز  نیکل در نمونه های ماهی آنالیز شده در مقایسه با استانداردهای بین المللی FAO، WHO، FDA، NHMRC و UKMAFF پایین تر بود. میزان جذب روزانه فلزات مورد مطالعه (EDI)، برای مصرف کنندگان کودک و بزرگسال، پایین تر از دوز مرجع تعیین شده توسط سازمان EPA و مصرف قابل تحمل (TI) ارائه شده توسط سازمان FAO/WHO به دست آمد. در ارزیابی خطر سلامتی، میزان پتانسیل خطر (THQ)، برای بزرگسالان و کودکان در مصرف 7 روز، 3 روز و 1 روز در هفته براساس مصرف عضله ماهی کفال کمتر از 1 به دست آمد. در ارزیابی خطر سلامتی، میزان شاخص خطر (HI)، برای بزرگسالان و کودکان در مصرف هفت روز در هفته، بر اساس مصرف عضله ماهی کفال میزان شاخص خطر در کودکان بیشتر از 1 بود.  بر اساس نتایج به دست آمده بنظر می رسد، مصرف ماهی کفال اثر مضری بر روی سلامت مصرف کننده در گروه سنی کودکان دارد.