بررسی اثرات تلقیح سویا، (.Glyncine max (L.) Merr) با سویه های مختلف باکتری (Bradyrhizobium japonicum) بر گره بندی و میزان تثبیت نیتروژن

به منظور مطالعه اثرات تلقیح یک رقم و یک لاین سویا با سویه های مختلف باکتری همزیست و تعیین بهترین ترکیب باکتری و رقم طرحی در شرایط گلخانه به صورت بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار در کرج به اجرا در آمد. تیمارهای آزمایشی عبارت بودند از یک رقم سویا به نام ویلیامز و یک لاین به نام لاین 11 (L11) و چهار سویه باکتری برادی ریزوبیوم به نام های هلی نیترو (Helinitro)، خاک و آب (SWRI=Soil and Water Research Institute)، های استیک (Highstick) و سویار به همراه یک تیمار بدون تلقیح (شاهد). آزمایش فوق در شرایط مزرعه ای نیز با تیمارهای یاد شده با سه تکرار و در قالب طرح کرت های خرد شده اجرا شد. در هر دو آزمایش گیاهان تا مرحله ظهور غلاف نگهداری شدند. صفات مورد بررسی در این تحقیق شامل تعداد گره، تثبیت نیتروژن به روش تعادل نیتروژن (N-difference) بودند. نتایج نشان دادند که سویه های استیک نسبت به سایر سویه ها از کارایی گره بندی وتثبیت نیتروژن بیشتری برخوردار بود و لاین 11 نیز به دلیل همزیستی و سازگاری بهتر در منطقه نسبت به رقم ویلیامز برتر بود. بیشترین مقادیر در خصوص تعداد گره (10.3)، میزان خشک گره در گیاه (0.19 گرم)، وزن خشک گیاه در مرحله برداشت (34.7 گرم) و نسبت اندام های هوایی به ریشه (5.9) در شرایط مزرعه و بیشترین مقادیر در خصوص تعداد گره در گیاه (13.2)،میزان وزن خشک گره (0.18 گرم در گیاه)، وزن خشک گیاه در مرحله ظهور غلاف (33.16 گرم) و نسبت وزنی اندام های هوایی به ریشه (6.6) در شرایط گلخانه مربوط به ترکیب باکتری های استیک و لاین 11 بود. به طور کلی این ترکیب به عنوان بهترین ترکیب برای سویا در منطقه کرج تعیین گردید.