هماهنگی معنای اولیه و ضمنی نماد با هویت برند، در راستای خلق لوگوی فرهنگ محور

یکی از راه کارها که منجر به متفاوت دیده شدن برندها در فضای تبلیغاتی معاصر می شود، استفاده از هویت های تصویری فرهنگی-قومی در لوگوی آن ها است و در جهت برآوری این امر استفاده از نمادها درخلق هویت بصری یک برند اهمیتی ویژه دارد. اما متاسفانه این گونه به نظر می آید که انتخاب نمادها توسط طراح گرافیک در مواردی به طور سلیقه ای و یا در حالت خوش بینانه ی آن، تنها با رویکردی فرمالیستی صورت می گیرد. پژوهش حاضر در راستای رفع این نقیصه به طرح راه کاری برای خلق لوگوی فرهنگ محور با استفاده از نمادهای فرهنگی-قومی می پردازد و به این سوال پاسخ می دهد، که چگونه می توان از نماد به درستی در جهت خلق لوگوی فرهنگ محور بهره برد؟ این پژوهش از حیث هدف کاربردی بوده و با ماهیت توصیفی-تحلیلی به روش مطالعه موردی به بررسی و تحلیل نمونه های هدفمند بین المللی می پردازد. لازم به ذکر است که جمع آوری اطلاعات به روش کتابخانه ای و از منابع دست اول صورت گرفته است. در نهایت به کمک مهندسی معکوس نمونه هایی که از نماد در طراحی لوگو در راستای منافع سازمانی بدون در نظر گرفتن دلالت های معنایی اولیه و ضمنی نماد استفاده کرده اند، این گونه حاصل شد که در اکثر موارد به معنای ضمنی نماد توجه بیشتری شده است؛ بنابراین جدا از خدشه به ارزش های فرهنگی، استفاده این چنین نامناسب از نمادها می تواند تاثیر منفی بر روی هویت و تصویر برند داشته باشد. در حالی که توجه یکسان به معناهای اولیه و ضمنی نماد و هماهنگ نمودن آن با هویت برند راه کاری مناسب در جهت خلق لوگوی فرهنگ محور است.