مطالعه حساسیت لایه آمیخته اقیانوسی به تبخیر سطحی در حضور واداشت باد و موج با روش شبیه سازی پیچک بزرگ روی شمال دریای عربی حین رخداد مونسون تابستانی

در این مقاله تاثیر تبخیر بر لایه آمیخته اقیانوسی در حضور یا عدم حضور گردش لانگمویر و شکست موج با استفاه از شبیه سازی پیچک بزرگ بررسی و در تعریف شبیه سازی، از پارامترهای نزدیک به مونسون تابستانه دریای عربی استفاده شد. شبیه سازی برای 5/33 ساعت انجام و از خروجی های 5/9 ساعت ابتدایی صرف نظر شد و پارامترهای مختلف در یک بازه ی 24 ساعته مورد بررسی قرار گرفتند. در حضور تبخیر و واداشت باد و عدم حضور گردش لانگمویر و شکست موج، نوسانات روزانه TKE و SST با نوسانات روزانه شار گرمایی نهان تبخیر هم خوانی دارد و TKE نسبت به حالت عدم حضور تبخیر، بین 25 تا 100 درصد افزایش یافته است. در یک بازه ی 24 ساعته، تبخیر در حضور گردش لانگمویر و شکست موج، SST را حدودا 06/ سانتی گراد کاهش داده است و مطابق انتظار، کاهش دمای ناشی از تبخیر در حضور گردش لانگمویر و شسکت موج به میزان کم تری (حدودا 05/ سانتی گراد) بوده است. مشاهده شد که تبخیر در غیاب شکست موج و گردش لانگمویر موجب کاهش اندک برش جریان و تولید برشی و افزایش نرخ اتلاف (به میزان تقریبی 2 برابر)، انتقال فشاری و انتقال تلاطمی TKE می شود. دو جمله اخیر بودجه TKE با نرخ اتلاف در نزدیکی سطح آب تعادل را برقرار می سازند و در این حالت است که امکان نوسانات روزانه نیمرخ TKE وجود دارد. با این وجود، مهمترین تاثیر به حساب آوردن تبخیر در حضور گردش لانگمویر و شکست موج در بودجه TKE، به کاهش تولید برشی در قسمت های میانی لایه ی آمیخته ی اقیانوسی خلاصه می شود. این نتیجه نیز بدست آمد که حضور یا عدم حضور گردش لانگمویر و شکست موج تاثیر چندانی بر نیمرخ شار گرمایی تلاطمی ندارد؛ درست مانند تبخیر که بر تولید تلاطمی استوکس بی تاثیر است.