تحلیل منطقه ای خشکسالی در حوضه آبریز کارون با استفاده از شاخص های SPI و SPEI

با توجه به اهمیت خشکسالی در مدیریت منابع آبی، پژوهش حاضر با هدف برآورد شاخص های خشکسالی SPI و SPEI به علت ماهیت چند مقیاسی و قابلیت تحلیل در مقیاس های زمانی مختلف در ایستگاه های منتخب هواشناسی حوضه آبریز کارون صورت پذیرفته است. از دیگر اهداف این تحقیق، منطقه ای کردن شاخص های SPI و SPEI با استفاده از روش تحلیل خوشه ایبه منظور همگن سازی ایستگاه های حوضه است. در این راستا، بر اساس آزمون همگنی داده ها و تعیین طول دوره آماری مشترک، 18 ایستگاه انتخاب شدند. مقادیر شاخص های خشکسالی SPI و SPEI در قالب گراف های توالی دوره ها رسم شد و ارتباط آنها با تحلیل همبستگی مورد آزمون قرار گرفت. نتایج مقادیر شاخص های خشکسالی با ضریب همبستگی پیرسون و سطح معنی داری 0/01 مقایسه شدند. نتایج نشان داد که برای تمامی ایستگاه ها، همبستگی دو شاخص به صورت مثبت و معنی دار (0/5 تا 0/95) است و با افزایش دوره زمانی، میزان ضریب همبستگی بین شاخص های خشکسالی افزایش یافته است. همچنین با افزایش مقیاس های زمانی، فراوانی دوره های خشک و مرطوب کاهش یافته اما تداوم آنها افزایش می یابد. با منطقه ای کردن ایستگاه های حوضه به روش تحلیل خوشه ای، ایستگاه ها در هفت کلاس طبقه بندی شدند. نتایج حاصل از منطقه ای کردن شاخص SPEI نیز نشان داد که درصد فراوانی طبقه نرمال بیشتر از طبقه مرطوب وخشک است.