اهمیت تعیین میزان دی ان آدر تعیین پیش آگهی تومورهای بافت نرم

پیام:
چکیده:
مقدمه
در مقایسه با کارسینوم ها، سارکوم های بافت نرم، تومورهای مهاجر تر هستند و میزان مرگ و میر در آن ها بیشتر است. درجه بندی (گریدینگ)، یکی از مهم ترین عوامل مشخص کننده رفتار تومور های بدخیم است. امروزه، باور بر این است که باید افزون بر درجه بندی، از عوامل دیگر هم برای تعیین پیش آگهی تومور ها بهره گرفت. هدف از بررسی کنونی، مقایسه وضعیت پلوییدی و نیز، تعیین میزان دی ان آ(DNA) در سارکوم های بافت نرم، تومور های خوش خیم و ضایعات غیر توموری این ناحیه و نیز، مشخص کردن اهمیت این روش در رابطه با رده بندی سارکوم های بافت نرم است.
روش کار
پنجاه و دو مورد تومور بافت نرم، در بردارنده 34 مورد سارکوم و 18 مورد تومور های خوش خیم و ضایعات غیر توموری گردآوری گردید. نمونه های آسیب شناسی دوباره بررسی و تشخیص پایانی داده شد. تومور های بد خیم بافت نرم با روش FNCLCC درجه بندی شد. در مرحله دیگر، بر روی بهترین اسلاید هر ضایعه، میزان دی ان آ، به وسیله دستگاه فلوسیتومتری مشخص گردید. داده ها گردآوری و واکاوی شدند و میزان دی ان آ؛ S-Phase Fraction و رده بندی تومور های بدخیم بافت نرم مقایسه شد.
یافته ها
از 18 مورد ضایعات خوش خیم بافت نرم و غیر توموری، 12 مورد، از نظر اندازه دی ان آدپیلویید بودند. یک مورد لنفانژیوم، یک مورد همانژیوم درون ماهیچه ای و یک مورد هیستیوسیتوم فیبروی آتی پی کال، هیپردیپلوییدی نشان دادند. در حالی که، یک پاراگانگلیوم و دو مورد گرانولارسل تومور، تتراپلویید بودند. میانگین S-Phase Fraction در تومور های خوش خیم دیپلویید، 23.9 درصد و برای آناپلوییدها، 41.5 درصد بود. در حدود یک سوم سارکوم های بافت نرم، دیپلویید و دیگران، آناپلویید بودند. میانگین S-Phase Fraction برای سارکوم های دیپلویید، 23 درصد و برای آناپلویید ها 42 درصد مشخص گردید Cut off value) برابر با 20). هیچ گونه رابطه ای میان آناپلوییدی، رده بندی، وضعیت پلوییدی و تمایز تومور دیده نشد. S-Phase Fraction به گونه ای چشمگیر با بالا رفتن درجه تومور در ارتباط بود (P=0.001).
نتیجه
تعیین میزان دی ان آدر تومور های بافت نرم روش غیر قابل اعتماد برای تعیین پیش آگهی است، اما میزان S-Phase Fraction عامل مهمی در تعیین پیش آگهی و در رابطه با درجه تمایز تومور است.
زبان:
فارسی
در صفحه:
1
لینک کوتاه:
magiran.com/p202501 
دانلود و مطالعه متن این مقاله با یکی از روشهای زیر امکان پذیر است:
اشتراک شخصی
با عضویت و پرداخت آنلاین حق اشتراک یک‌ساله به مبلغ 1,390,000ريال می‌توانید 70 عنوان مطلب دانلود کنید!
اشتراک سازمانی
به کتابخانه دانشگاه یا محل کار خود پیشنهاد کنید تا اشتراک سازمانی این پایگاه را برای دسترسی نامحدود همه کاربران به متن مطالب تهیه نمایند!
توجه!
  • حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران می‌شود.
  • پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانه‌های چاپی و دیجیتال را به کاربر نمی‌دهد.
In order to view content subscription is required

Personal subscription
Subscribe magiran.com for 70 € euros via PayPal and download 70 articles during a year.
Organization subscription
Please contact us to subscribe your university or library for unlimited access!