اثر سطوح متفاوت نانوذرات آهن صفر ظرفیتی جیره بر رشد، کیفیت لاشه و شاخص های بیوشیمیایی بچه ماهی کپور معمولی (Cyprinus carpio)

این مطالعه با هدف بررسی افزودن غلظت های متفاوت نانوذرات آهن صفر ظرفیتی به جیره غذایی و تاثیر آن بر رشد، کیفیت لاشه و شاخص های بیوشیمیایی خون در بچه ماهی انگشت قد کپور معمولی انجام شد. به این منظور 150 عدد ماهی با وزن متوسط اولیه 10/0 ± 14/6 گرم به مدت 8 هفته با جیره های حاوی صفر، 50، 100، 150 وmg/kg 200 نانوذرات آهن صفر ظرفیتی تغذیه شدند. بر طبق نتایج، مقادیر شاخص های وزن نهایی، وزن به دست آمده، طول نهایی، نرخ رشد ویژه، درصد افزایش وزن بدن، درصد رشد روزانه، کارایی غذا و کارایی پروتئین و چربی در تیمارmg/kg 150 نانوذره آهن اختلاف معنی داری را با سایر تیمارها نشان دادند (05/0>P). شاخص کبدی در تیمار صفر دارای بیشترین مقدار بود (05/0>P). در آنالیز لاشه، اختلاف بین تیمارها در شاخص های رطوبت، خاکستر و پروتئین معنی دار نبود (05/0<P)، اما چربی لاشه در تیمارmg/kg 50 بیشترین مقدار را نشان داد (05/0>P). پروتئین پلاسما در تیمارmg/kg 150 و آلکالاین فسفاتاز پلاسما در تیمارmg/kg 50 دارای بیشترین مقدار بودند (05/0>P). اختلاف معنی داری بین تیمارها در مقدار گلوکز پلاسما مشاهده نشد (05/0<P). بر اساس نتایج، افزودن نانوذرات آهن صفر ظرفیتی در غلظت mg/kg150 که به دلیل افزایش نسبت سطح به حجم دارای اثرگذاری بیشتری در مقایسه با هم نوع خود در مقیاس بزرگ تر هستند، در جیره غذایی بچه ماهی کپور معمولی توصیه می شود.