بررسی تغییرات صید بر واحد سطح و پراکنش خانواده گوازیم ماهیان (Nemipteridae) در آب های استان سیستان و بلوچستان (ناحیه شمالی دریای عمان)

مطالعه حاضر جهت بررسی تاثیر عمق بر الگوی پراکنش و تراکم خانواده گوازیم ماهیان در دریای عمان و محاسبه میزان صید بر واحد سطح و توده زنده آن ها به اجرا درآمد. به این منظور از گشت تحقیقاتی فردوس 1 مجهز به تور ترال کف استفاده شد و مناطق از دماغه میدانی ('55 58) طول شرقی تا خلیج گواتر در ('25 61) طول شرقی در شهریور و مهر سال 1392 (بازه زمانی 25 روز) نمونه برداری شد. کل منطقه مورد بررسی به پنج اشکوب (Aتا E) و 4 لایه عمقی: 20-10، 30-20، 50-30 و 100-50 متری به تعداد 82 ایستگاه در شمال دریای عمان انتخاب شد. بیشترین توده زنده در منطقه D (صیدگاه های کنارک، چابهار، رمین وکیژدف) 5/1075 تن و بیشترین مقدار شاخص صید بر واحد سطح (CPUA)، 8/2002 کیلوگرم بر مایل مربع دریایی، در اشکوب D(صیدگاه های کنارک، چابهار، رمین و کیژدف) محاسبه شد. بر اساس لایه های عمقی بیشترین میزان صید بر واحد سطح در لایه عمقی50-30 متر 9/2641 کیلوگرم بر مایل مربع دریایی و بیشترین توده زنده، 8/919 تن در لایه عمقی 50-30 متر محاسبه گردید. نقشه پراکنش خانواده گوازیم ماهیان به کمک نرم افزار Arc-GIS نسخه 3/9 ترسیم شد. زیستگاه اصلی این خانواده منطقه D (صیدگاه های کنارک، چابهار، رمین، کیژدف) و لایه عمقی 50-30 متر به شمار می رود که عوامل مختلفی مانند فراوانی مواد غذایی و عوامل محیطی عامل این تراکم است.