سیطره نظام بازار بر نظام آموزش عالی ایران

در این مقاله فرآیند سیطره بازار بر جامعه ایران از خلال آموزش عالی، به عنوان عالی ترین نهاد تربیت انسانی استراتژیست و اقتصادی که منطق بنیادی بیشتر کنش هایش منطق هزینه-فایده است، در دوران پساجنگ بررسی شده است. برای تحلیل این مساله از ایده های پولانی درباره بازار و همچنین بازنمایی های فضای لوفور در نظریه «تولید فضا» و مفهوم «انسان کارآفرین» بهره برده شده است. در روش شناسی نیز از روش تاریخی پس روندی- پیش روندی استفاده شده و داده ها از بررسی اسناد به دست آمده است. نتایج این مطالعه تاریخی بیانگر واقعیت های زیر است: «توجیه علمی- اخلاقی» در برنامه درسی برای روند بازاری شدن، «رقابتی سازی»، «شرکتی کردن»، «تجاری سازی»، «پولی سازی»، «خصوصی سازی» و در نهایت تبدیل دانش به «کالا». در این فضا، شخصیتی با «امیال کارآفرینانه» پرورش یافته که نتیجه کنش های او ناممکن شدن امر اخلاقی جامعه محور، تشدید مدرک گرایی، نزدیک شدن دانشگاه به بازار و دانش به صنعت از یک سو و تبدیل آن به کالا و ابزاری شدن آن از سوی دیگر، ذیل اسطوره انسان کارآفرین است.