تحول اسطوره باستانی مده به نورما اثر سومه

ادبیات صحنه زندگی شخصیت هایی است که توسط نویسنده ساخته و پرداخته می شوند. همچنین می تواند عرصه ظهور دوباره اسطوره هایی باشد که از زمان باستان الهام دهنده ادیبان بوده اند. از آنجایی که اسطوره ها، ویژگی ها و خصلت های انسانی را به نمایش می گذارند، مانند گنجینه ای بی همتا توسط علاقمندان به ادبیات مورد استفاده قرار گرفته اند. به همین ترتیب است که الکساندر سومه در نمایشنامه خود با عنوان نورما یا فرزندکشی نسخه جدیدی از مده، اسطوره باستانی، ارائه می دهد. علیرغم شباهت های غیر قابل انکار ، این دو اثر کاملا متفاوت هستند. و این تفاوت با انجام پژوهشی دقیق بر روی رفتار، سخنان و عکس العمل های شخصیت های سومه در مقابل موقعیت های باستانی و نیز با توجه به فضای سنگین و وحشت باری که بر زندگی شخصیت های نمایشنامه قرن نوزدهم حاکم است، روشن می شود. به طور قطع تغییراتی که در اسطوره باستانی قابل مشاهده هستند توسط نویسنده اعمال شده اند ، اما پاسخ به چرایی و چگونگی آنها تنها از خلال مطالعه جامعه شناختی نورما اثر سومه امکان پذیر است. در واقع در نگاه اول، این نمایشنامه موقعیت ضعیف و رقت بار زنان و آزادی سلب شده آنان را به نمایش می گذارد و سپس به تاثیر سلطنت و مقام نمایندگی خداوندی آن بر روی زمین می پردازد. سرانجام این پژوهش به تشریح رابطه تنگاتنگ بین سیاست و مذهب در قرن نوزدهم در فرانسه منتهی می شود.