روابط ساختاری پیوند با مدرسه و اهمال کاری تحصیلی در دانش آموزان دبستانی: نقش میانجیگری خودکارآمدی تحصیلی

هدف پژوهش، آزمون نقش میانجیگری خودکارآمدی تحصیلی در رابطه بین پیوند با مدرسه و اهمال کاری تحصیلی در دانش آموزان بود. روش تحقیق همبستگی به روش معادلات ساختاری بود. شرکت کنندگان پژوهش 181 دانش آموز پسر و دختر پایه چهارم، پنجم و ششم دبستان بودند که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ایچندمرحله ای انتخاب شدند. ابزار اندازه گیری پژوهش شامل پرسشنامه اهمال کاری تحصیلی (سواری، 1390)، پیوند با مدرسه (رضایی شریف و همکاران، 1393) و خودکارآمدی تحصیلی (جینکس و مورگان، 1999) بود. آزمون مسیرهای مستقیم و غیرمستقیم مدل پژوهش، با استفاده از روش های مدل معادلات ساختاری انجام گرفت. یافته ها نشان داد که ضریب مسیر پیوند با مدرسه به خودکارآمدی و اهمال کاری تحصیلی معنادار است، همچنین مسیر خودکارآمدی به اهمال کاری نیز معنادار بود (P<0/001). پیوند با مدرسه و اهمال کاری تحصیلی به ترتیب پیشایند و پیامد خودکارآمدی در دانش آموزان هستند (P<0/05). همچنین، یافته ها نشان داد که خودکارآمدی میانجیگر معنی دار رابطه پیوند با مدرسه به اهمال کاری تحصیلی است (P<0/05). یافته های این پژوهش می تواند برای مشاوران مدارس، روان شناسان تربیتی و معلمین در کاهش مشکلات اهمال کاری دانش آموزان کمک کننده باشد.