بررسی شیوع و عوامل مرتبط با افکار خودکشی در جمعیت عمومی شیراز در سال 1396
خودکشی یک چالش مهم برای سلامت عمومی محسوب می شود. دو درصد از جمعیت عمومی در طول زندگی خود به طور جدی تصمیم به خودکشی می گیرند. هدف از انجام این مطالعه، تعیین شیوع افکار خودکشی و عوامل مرتبط در نمونه ای از جمعیت شهر شیراز در سال 1396 بوده است.
این پژوهش یک مطالعه مقطعی توصیفی-تحلیلی بوده که بر روی 2400 نفر از جمعیت عمومی شهرستان شیراز انجام شده است. نمونه گیری با روش تصادفی خوشه ایو بر اساس مناطق شهرداری صورت پذیرفته است. در این مطالعه از پرسش نامه معیار افکار خودکشی «بک» و هم چنین فرم جمع آوری اطلاعات دموگرافیک استفاده شد. علاوه بر آمار توصیفی از آزمون های کای مربع و t مستقل و هم چنین آنالیز رگرسیون استفاده گردید.
در مجموع 8/88 درصد از جمعیت تحت مطالعه از نظر افکار خودکشی، کم خطر بوده، 9 درصد دارای خطر متوسط و 2/2 درصد پرخطر محسوب می شوند. میانگین نمره افکارخودکشی بک در کل افراد شرکت کننده 30/6±13/2 بود. بر اساس نتایج آنالیز رگرسیون، سطح افکار خودکشی در جمعیت تحت بررسی با جنس مونث، گروه سنی جوان، وضعیت غیرمتاهل، بیکاری، سابقه اقدام به خودکشی، سابقه بیماری مزمن، سابقه اختلال روان و سوء مصرف مواد مخدر و الکل(P<0.01) ارتباط داشت.
قوی ترین عامل پیش بینی کننده وجود افکار خودکشی در جامعه سابقه اقدام به خودکشی است و پس از آن طلاق و سوء مصرف مواد و الکل موثر می باشند. پیشنهاد می شود افراد با سابقه اقدام به خودکشی به طور منظم تحت پایش و ارزیابی سطح افکار خودکشی قرار گیرند.
خودکشی ، افکار خودکشی ، شیوع ، عوامل خطر
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.