اثر تمرین مقاومتی با زمان بندی خطی و غیرخطی بر برخی شاخص هایعملکردی کلیه در زنان با چاقی شکمی

هدف از مطالعه حاضر، تعیین اثر 12 هفته تمرین مقاومتی با زمان بندی خطی و غیرخطی بر کراتینین سرم، میزان فیلتراسیون گلومرولی (GFR) و برداشت کراتینین در زنان با چاقی شکمی بود.

تعداد 42 زن به صورت تصادفی در گروه های تمرین مقاومتی خطی(15 نفر، سن: 5/5±4/40 سال و اندازه محیط شکم: 5/6±6/103 سانتی متر)، تمرین مقاومتی غیرخطی(15 نفر، سن: 9/5±9/35 و اندازه محیط شکم: 8/5±4/99) و گروه کنترل(12 نفر، سن: 9/6±3/38 و اندازه محیط شکم: 7/5±4/97) در این مطالعه شرکت کردند. برنامه تمرین مقاومتی در هر گروه شامل 12 هفته و سه جلسه در هفته بود که با زمان بندی متفاوت(خطی و غیرخطی) اجرا شد. پیش و پس از 12 هفته تمرین، نمونه خون در حالت ناشتا برای اندازه گیری سطح سرمی کراتینین از آزمودنی ها گرفته شد. مقادیر GFR و برداشت کراتینین نیز با استفاده از دستگاه بیوایمپدانس در این مراحل برآورد شد.

نتایج نشان داد میزان برداشت کراتینین در گروه های مقاومتی خطی(P=0.048) و غیرخطی(P=0.011) در مقایسه با گروه کنترل افزایش معناداری داشت. در مقایسه با گروه کنترل، تمرین مقاومتی غیرخطی سبب افزایش معناداری(P=0.013) در میزان GFR شد، اما این افزایش در گروه مقاومتی خطی به سطح معناداری نرسید(P=0.089). تمرین های مقاومتی خطی و غیرخطی به طور مشابه و معناداری منجر به کاهش غلظت کراتینین سرم شدند.

دو مدل زمان بندی تمرین مقاومتی در کاهش غلظت کراتینین خون اثرات یکسانی داشتند، در حالی که به نظر می رسد مدل غیرخطی در افزایش GFR اثرات موثرتری داشته است.