نقد شعر قاصدک مهدی اخوان ثالث بر پایه "نقد نو"

نقد نو در طی سال های 1930-1940 در آمریکا شکل گرفت. در این نوع نقد، منتقد سعی دارد به اثر همچون یک پدیده مستقل از تاریخ و زندگی شاعر بنگرد. برای نیل به این مقصود خود اثر را در کانون توجه قرار می دهد و می کوشد با قرائت تنگاتنگ و دقیق، شبکه های ارتباطی عناصر سازنده آن را دریابد. بر همین مبنا به مفاهیمی چون تنش، لحن، پارادوکس، وحدت اندام وار و... توجه ویژه دارد. این مقاله در پی آن است تا شعر "قاصدک" مهدی اخوان ثالث را از دریچه نقد نو مورد واکاوی قرار دهد و ضمن شرح و توضیح برخی کلیدواژه های این نقد و جستجوی آن ها در اثر، به شناختی دقیق تر از این شعر دست یابد. به همین منظور طبق روش کار منتقدان نو، ابتدا تنش حاکم بر شعر پیگیری و شرح شده است و سپس نسبت تمام اجزای شعر با تنش و موضوع اثر موردتوجه قرارگرفته است. در سایه این پژوهش، مخاطب، هم با برخی بنیان های نظری نقد نو آشنا خواهد شد و هم نمونه ای عملی از این نقد را پیش چشم خواهد داشت.