بررسی میزان شیوع اختلالات اسکلتی و عضلانی در رانندگان : مرور سیستماتیک و متاآنالیز

به هر گونه اختلال یا آسیب سیستم اسکلتی آن تشدید گردد، اختلالات اسکلتی عضلانی گفته می شود که یکی از دلایل مهم آسیب های شغلی و ناتوانی در کشورهای پیشرفته و در حال توسعه هستند. مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان شیوع اختلالات اسکلتی - عضلانی در رانندگان جهت دست یابی به نتایجی کامل با قدرت آماری بالا، با استفاده از روش متاآنالیز انجام شد.

مطالعه حاضر متاآنالیز و مرور سیستماتیک است که در این مطالعه مقالات از پایگاه های اطلاعاتی ملی و بین (با استفاده از واژه PubMed Scopus,، Science Direct ، Google Scholar ،)Scientific Information Database)SID،المللی و با استفاده از واژه های کلیدی فارسی شامل شیوع، اسکلت-عضلانی Iran MediX, SID, MedLib ,،Pre Quest ،)MESH استخراج گردید. بازه زمانی در Drivers ،Musculoskeletal ،Prevalenceرانندگان و هم چنین کلید واژه های انگلیسی شامل بود. آنالیز داده ها با استفاده از متاآنالیز (مدل اثر تصادفی)انجام شد. جهت محاسبه 2017 تا 2000انتخاب مقالات از سال 14 نسخه STATA کوکران و هم چنین کلیه تحلیل های آماری با استفاده از نرم افزار Q و I2عدم تجانس از شاخص های استفاده گردید. نفر در هر مطالعه 350 نفر با میانگین 7706 مقاله وارد مطالعه شدند. کل حجم نمونه مورد بررسی 22

در نهایت بود. میزان شیوع اختلالات اسکلتی - عضلانی در اندام های مختلف رانندگان به این ترتیب درگردن، شانه، مچ / دست و) و 25.99-10.16 (با فاصله اطمینان٪ 18.07،)38-14.30 (با فاصله اطمینان٪26.19آرنج در این مطالعه به ترتیب) با (فاصله 41.63) بود. بیش ترین شیوع مربوط به اختلال ناحیه تحتانی کمر(8.27-3.22(با فاصله اطمینان ٪5.75) بود. سطح 5.46-9.43) با (فاصله اطمینان7.45) و کم ترین شیوع مربوط به اختلال آرنج (33.09-50.17اطمینان برای تحلیل در نظر گرفته شد. 0.05معناداری عضلانی ناشی از رانندگی در ناحیه کمری، –

نتایج این بررسی نشان می دهد شیوع اختلالات اسکلتی گردنی و شانه در میان رانندگان در سطح بالایی قرار دارد. هم چنین با توجه به سطح بالای شیوع، افزایش شیوع این اختلالات در رانندگان پیش بینی می گردد.جهت کنترل و کاهش این اختلالات، طراحی مناسب صندلی و تجهیزات خودرو ها، انجام معاینات دوره های رانندگان، انجام ورزش مناسب و در نظر گرفتن زمان استراحت کافی نسبت به ساعات کاری در شبانه روز، پیشنهاد می شود. هم چنین برنامه های آموزش ارگونومی و بهداشت حرفه ای جهت کاهش ریسک ابتلا به اختلالات اسکلتی- عضلانی مرتبط با رانندگی توصیه می گردد.