طراحی الگوی سازمان پیش کنش در نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران (مورد مطالعه: فرماندهی انتظامی استان فارس)

پیش کنش بودن سازمان ها ضرورت دنیای در حال تغییر است و از آنجایی که نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران باید بتواند با پیش بینی آینده از وقوع مشکلات جلوگیری کرده و پیشرو انجام تغییرات برای ساختن آینده ای مطلوب باشد، پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان پیش کنشی مطلوب نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران انجام شد.

روش پژوهش کمی، هدف پژوهش کاربردی و نوع پژوهش توصیفی پیمایشی بود. جامعه آماری پژوهش 200 نفر از کارکنان فرماندهی انتظامی استان فارس بودند که بر اساس روش سرشماری 200 پرسشنامه توزیع و 199 پرسشنامه جمع آوری شد. ابزار پژوهش، پرسشنامه محقق ساخته بود، روایی پرسشنامه با روش روایی صوری و محتوا تایید شد. پایایی پرسشنامه از طریق محاسبه ضریب آلفای کرونباخ 8/0 به دست آمد. روش آماری تحلیل داده ها، کنترل فازی بود.

یافته های پژوهش نشان داد وضعیت مطلوب برای داشتن یک سازمان پیش کنش در نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران از ترکیب ابعاد روابط انسانی، سیستم باز، فرآیند داخلی و اهداف عقلائی حاصل می شود. همچنین در فرماندهی انتظامی استان فارس در ابعاد روابط انسانی و سیستم باز، وضعیت موجود پیش کنشی بیشتر از حد نیاز است. در ابعاد اهداف عقلایی و فرآیند داخلی، وضعیت موجود پیش کنشی کمتر از میزان مورد نیاز است.  

سطح مطلوب پیش کنشی نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران 5/91 از 100 بود وبا توجه به اینکه در فرماندهی انتظامی استان فارس در همه ابعاد، وضعیت موجود، مطابق با وضعیت مطلوب نیست این نتیجه حاصل می شود که در این سازمان ضعف در پیش کنشی وجود دارد.