کنترل بیولوژیک پوسیدگی خشک فوزاریومی سیب زمینی با استفاده از باکتری های پروبیوتیک

در این تحقیق، فعالیت آنتاگونیستی 1000 جدایه باکتریایی (جدا شده از مناطق مختلف ایران) و دو جدایه ی Pseudomonas fluorescens CHA0 و UTPf5 به طور جداگانه روی دو جدایه قارچ Fusarium solani وF. oxysporum، که عامل پوسیدگی خشک سیب زمینی در منطقه ی مشهد می باشند، مورد بررسی قرار گرفت. در آزمون هاله بازدارنده، اکثر جدایه ها به طور قابل توجهی باعث کاهش رشد میسلیومی جدایه های فوزاریوم روی محیط PDA بعد از 7 روز نگهداری در دمای Ċ25، در مقایسه با شاهد شدند.30 جدایه باکتریایی با بیشترین بازدارندگی به همراه باکتری P. fluorescens CHA0 برای آزمایش روی غده سیب زمینی انتخاب شدند. تمام باکتری ها روی غده های سیب زمینی رقم آگریا در شرایط آزمایشگاه بررسی شدند. اختلاف قابل توجهی بین قطر پوسیدگی در نمونه های تیمار شده باP. fluorescens CHA0 و کنترل منفی وجود نداشت، اما سایر جدایه ها باعث کاهش گسترش پوسیدگی خشک بعد از 21 روز نگهداری در دمای Ċ27-25 ، در مقایسه با شاهد شدند. اگرچه 3 جدایه ی VUPf40، VUPf44 و VUPf506 که متعلق به گونه یP. fluorescens می باشند، بیشترین تاثیر را داشتند. فرمولاسیون ساخته شده ی پودر تالک این سه باکتری موثر و همچنینP. fluorescens CHA0 روی گسترش پوسیدگی خشک سیب زمینی با عامل F. solani FPO67 در شرایط انبار فنی ارزیابی شد. فرمولاسیون همه ی باکتری های موثر به طور قابل توجهی گسترش پوسیدگی خشک را محدود کردند، ولی فقطVUPf506 P. fluorescens، با 8/79% کاهش گسترش قارچ و57/18% بازدارندگی، موثرترین جدایه در کاهش پوسیدگی خشک سیب زمینی در شرایط طبیعی بود. بر اساس نتایج، P. fluorescens VUPf506 می تواند بعنوان یک جایگزین امید بخش برای محصولات شیمیایی در نظر گرفته شود.