بررسی سبک شناسانه تشبیه و صوربیانی مضاعف در چهار مثنوی از «خزائن الملکوت» عبدی بیگ شیرازی

علی بن عبدالمومن ملقب به عبدی بیگ یکی از شاعران قرن دهم هجری است، دارای دو تخلص عبدی و نویدی است و آثار فراوانی دارد که هنوز سرنوشت بعضی از نسخ خطی او روشن نیست. در این مقاله به تحلیل سبک شناسانه تشبیه و کاربرد «صوربیانی مضاعف» در چهار مثنوی او پرداخته ایم، یافته های ما نشان میدهد که او انواع تشبیه را با بسامد بالا، زینت بخش شعرش قرارداده است و نکته دیگر اینکه عبدی بیگ از گونه های مختلف «صوربیانی مضاعف» مانند: تشبیه در تشبیه، کنایه و مجاز در تشبیه، تشبیه در اضافه سمبلیک، تشبیه در استعاره، تشبیه در ای هام، تلمیح در تشبیه، تلمیح تشبیهی دینی، تلمیح تشبیهی اسطوره ای، تلمیح تشبیهی علمی و... هنرمندانه استفاده کرده است. در این پژوهش، با محوریت تشبیه، بر اهمیت و زیبایی انواع «صوربیانی مضاعف» آشنا میشویم.