ارزیابی اثر پپتید کایمریک سکروپین-ملیتین (CM11) بر روی تروفوزوئیت ژیاردیا لامبلیا در شرایط برون تنی

پپتیدهای ضدمیکروبی، یکی از متنوع ترین ترکیبات ضدمیکروبی هستند که به دلیل پیدایش مقاومت عوامل بیماری زا به آنتی بیوتیک های رایج مورد توجه قرار گرفته اند. با این وجود در مطالعات اندکی خواص ضد انگلی آن ها مورد بررسی قرار گرفته است. مطالعه پیش رو با هدف مقایسه اثرات پپتید کایمریک ملیتین-سکروپین (CM11) و مترونیدازول بر روی تروفوزوئیت ژیاردیا لامبلیا صورت گرفته است.

در این تحقیق تجربی، با استفاده از آزمایش MTT، سمیت سلولی پپتید CM11 در غلظت های µg/ml 32-5/0 و مترونیدازول در غلظت های µg/ml20-25/0 بر روی سلول Caco-2 بررسی و IC50 محاسبه گردید. جهت تعیین میزان آپوپتوز القایی CM11 و مترونیدازول از روش فلوسایتومتری استفاده شد. سمیت دارویی پپتید بر روی تروفوزئیت ژیاردیا لامبلیا در شرایط مختلف برون تنی مورد بررسی قرار گرفت.

نتایج MTT نشان داد که بالاترین درصد کشندگی بر روی سلول Caco-2، در گروه پپتید CM11 در غلظت  μg/ml32 پس ازگذشت 24، 48 و 72 ساعت به ترتیب 1/2±84/3، 0/9±88/7و 1/5±87 درصد بود، در حالی که در گروه مترونیدازول در غلظت μg/ml 20 پس از گذشت 24، 48 و 72 ساعت به ترتیب 2/3±35، 1/2±39/3و 8/1±48/3درصد بود. در بالاترین غلظت مورد استفاده طی 24 و 48 ساعت، بالاترین درصد کشندگی بر روی انگل در گروه پپتید و مترونیدازول به ترتیب 0/2±99/8و 0/6±99 درصد بود. میزان کشندگی پپتید و مترونیدازول بر روی انگل های متصل به سلول در بالاترین غلظت به ترتیب 0/1±99/7و 0/3±99/5درصد بود.

نتایج این تحقیق نشان داد که پپتید کایمریک سکروپین- ملیتین (CM11) می تواند کاندید مناسبی جهت درمان ژیاردیازیس باشد.