تجزیه منابع تغییرات انتشار دی اکسید کربن ایران (مطالعه موردی استان های ایران)

در این مطالعه از تابع مسافت شفارد جهت تحلیل کارایی فنی زیست محیطی و تجزیه منابع تغییرات دی اکسید کربن به پنج عامل تغییر در تکنولوژی، تغییر در کارایی تکنیکی، تغییر در شاخص های انتشار مرتبط با سرمایه، نیروی کار و انرژی در 28 استان ایران برای سال های 1392-1382 بر اساس داده های تابلویی و تکنیک تحلیل پوششی داده ها استفاده شده است. این متد برای هردو نوع عوامل کاهش دهنده و افزایش دهنده انتشار به‏کار رفته است. یافته های تحقیق نشان می دهد که ایران از نظر کارایی فنی زیست محیطی طی دوره مورد بررسی ناکارا عمل کرده است زیرا میانگین عملکرد کارایی فنی زیست محیطی در استان های منتخب طی دوره موردنظر 796/0 است. هم چنین نتایج حاصل از تجزیه بیانگر آن است که 1) مهم ترین عامل مثبت در کاهش انتشار شاخص انتشار مرتبط با نیروی کار با میانگین 6256/0 در ایران است، 2) شاخص انتشار مرتب با انرژی مهم ترین عامل در افزایش در انتشار با میانگین 0182/1 بوده است و 3) بهبود تکنولوژیکی نقش مثبتی در کاهش انتشار را ایجاد نموده است زیرا مقداری بزرگ تر از 1 را به خود اختصاص داده است.