پیش بینی گرایش به اعتیاد در دانشجویان از روی جهت گیری مذهبی و خود تمایزیافتگی

اعتیاد به مواد مخدر یک واقعیت خطرناک است و یکی از مهم ترین مشکلات اجتماعی و اقتصادی و سلامتی است، جامعه انسانی را تهدید می کند و منجر به رکود اجتماعی در ابعاد مختلف می شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی پیش بینی گرایش به اعتیاد بر مبنای جهت گیری مذهبی و خود تمایز یافتگی در دانشجویان انجام شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه پژوهش شامل دانشجویان دختر دانشگاه شهرکرد بود که به روش نمونه گیری در دسترس تعداد 200 نفر به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند و با پرسشنامه های جهت گیری مذهبی آلپورت، تمایز یافتگی اسکورن و فریدمن و مقیاس گرایش به اعتیاد وید و بوچر (APS) مورد ارزیابی قرار گرفتند. جهت تحلیل داده ها از شاخص آمار توصیفی (میانگین وانحراف استاندارد) و استنباطی (همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه) استفاده شد. نتایج نشان داد که بین جهت گیری مذهبی درونی و تمایز یافتگی با گرایش به اعتیاد رابطه منفی معنادار وجود دارد (01/0> P). نتایج تحلیل رگرسیون نیز نشان داد که جهت گیری مذهبی درونی و خود تمایزیافتگی سهم معناداری در پیش بینی واریانس گرایش به اعتیاد دارند (01/0> P). جهت گیری مذهبی درونی و خود متمایزسازی با مکانیسم های متفاوتی با گرایش به اعتیاد در ارتباط هستند. یافته های پژوهش حاضر تلویجات مهمی برای برنامه های پیشگیری از اعتیاد در دانشجویان دارد.