اثر سطوح مختلف پروبیوتیک پروتکسین در جایگزین شیر بر توسعه، تکامل و فراسنجه های شکمبه ای بره های شیرخوار زل

عدم استقرار کامل جمعیت میکروبی در دستگاه گوارش دام های شیرخوار، بروز هر نوع تنش سبب می شود که تعادل میکروبی دستگاه گوارش به هم خورده و ناهنجاری های گوارشی را برای حیوان ایجاد نماید. استفاده از پروبیوتیک ها در تغذیه این نوع دام ها با بهبود تولید اسیدهای چرب فرار به عنوان محرک های اصلی رشد پرزهای شکمبه، سبب استقرار سریع تر جمعیت میکروبی مفید و متعادل در دستگاه گوارش شده و موجب بهبود وضعیت سلامت و عملکرد دام می شود.

هدف از این آزمایش بررسی اثر سطوح مختلف مکمل پروبیوتیک پروتکسین در جایگزین شیر بر توسعه، تکامل و فراسنجه های شکمبه ای بره های شیرخوار زل بود.

برای انجام این تحقیق تعداد 24 راس بره نر زل در سن 10 روزگی با میانگین وزن کیلوگرم (0/53±4/5) در 4 تیمار و 6 تکرار در هر تیمار در قفس های انفرادی به مدت 60 روز  مورد آزمایش قرار گرفتند. تیمارهای آزمایشی شامل تیمار شاهد (بدون افزودن پروبیوتیک) و تیمارهای حاوی  3، 6  و 9 گرم مکمل پروبیوتیک "(cfu/g 109 ×) در جایگزین شیر مصرفی بودند. در روز 60 آزمایش اندازه گیری مقادیر pH توسط دستگاه دیجیتال قابل حمل و نیتروژن آمونیاکی و تعداد پروتوزوآهای مایع شکمبه در آزمایشگاه و نتایج ریخت شناسی شکمبه پس از کشتار دام انجام شد.

نتایج فراسنجه های شکمبه ای نشان داد که افزودن مکمل پروبیوتیک در سطح  9 گرم باعث افزایش معنی دار در نیتروژن آمونیاکی و تعداد پروتوزوآهای مایع شکمبه نسبت به سایر سطوح شد (05/0>P). از نظر pH و ترکیب اسیدهای چرب فرار مایع شکمبه اختلاف معنی داری بین تیمارهای آزمایشی مشاهده نشد. در نتایج ریخت شناسی شکمبه اختلاف معنی داری در حجم کل دستگاه گوارش، وزن خالی دستگاه گوارش، شکمبه، هزارلا و شیردان و حجم نگاری و شیردان در بین تیمارها وجود داشت (0/05>P) که اختلاف بین تیمار  9 گرم پروبیوتیک با سایر تیمارها معنی داری بود و همچنین اثر تیمار آزمایشی بر طول و عرض پرزهای شکمبه در ناحیه کیسه های کور پشتی، شکمی و جلویی معنی دار بود (0/05>P). طوری که سطح  9 گرم مکمل پروبیوتیک نسبت به سایر سطوح دارای مقادیر بالاتری بود.

نتایج نشان داد که افزودن مکمل پروبیوتیک در جایگزین شیر بره های شیرخوار سبب افزایش معنی دار نیتروژن آمونیاکی مایع شکمبه و تکامل بافت های شکمبه شد، طوری که سطح 9 گرم به نسبت به سایر سطوح در صفات مورد آزمایش دارای عملکرد بهتری بود.