شناخت منابع کسب معرفت ؛ در تولید دانش اسلامی
همچنان که بشر از حس و تجربه شخصی تا حس و تجربه دیگر آدمیان به عنوان منبع دانش و معرفت بهره میگیرد و همچنانکه استدلال ها و دادههای عقلانی تمامی نوع بشر، منبعی برای دانش و معرفت تلقی میشود، به همین شکل دانشی را که رسولان آسمانی به بشر میآموزند. منبعی دیگر برای اندوختههای معرفتی و دانشی تلقی میشود و از جهت دستگاه عقلانیت و خردوری آدمی این منبع اگر بالاتر از سایر منابع نباشد حداقل در سطح سایرمنابع دانش قابل استناد و اعتماد است. در این مقاله با نگاهی نو به منابع کسب معرفت، فرآیند کسب، استخراج و استنباط دانش اسلامی از دو منبع کتاب و سنت، و بر اساس گزارههای معرفتی که درباره هستی و پدیده های خلقت، در این دو منبع منعکس است، بیان می شود. منظور از کتاب قرآن کریم و منظوراز سنت، سخن و رفتار و تایید پیامبر اعظم و اهل بیت طاهرین ع میباشد. در این مقاله منظور از «دانش اسلامی» معرفت و علمی است که اولا از دین اسلام، قرآن و سنت منشا می گیرد و قابل إسناد و استناد به این دین است و ثانیا مرتبط با گزاره های هستی شناسانه و واقعیت های عالم هستی به طور عام و گسترده، اعم از عالم مادی و غیر مادی و اعم از علوم عقلی، تجربی، انسانی و غیرانسانی باشد، و اما گزاره های دستوری و توصیه ای قرآن و سنت به طور مستقیم از این دایره بیرون خواهند بود.
دانش اسلامی ، معرفت حسی ، معرفت تجربی ، معرفت وحیانی ، معرفت عقلانی ، کتاب ، سنت
- حق عضویت دریافتی صرف حمایت از نشریات عضو و نگهداری، تکمیل و توسعه مگیران میشود.
- پرداخت حق اشتراک و دانلود مقالات اجازه بازنشر آن در سایر رسانههای چاپی و دیجیتال را به کاربر نمیدهد.