معیارها و شاخص های پیشنهادی ارزیابی پایداری پروژه های تغذیه مصنوعی در چارچوب DPSIR (مطالعه موردی: پروژه تغذیه مصنوعی کال - جنوب استان فارس)

 های تغذیه مصنوعی (آبخوان داری)، به طور مستقیم و یا غیر مستقیم بر روی ابعاد زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی منطقه ی خود اثرگذار می باشند. این اثرگذاری می تواند در جهت پایداری و یا عدم پایداری ابعاد سه گانه توسعه باشد. از این رو لازم است این پروژه ها مورد ارزیابی پایداری قرار گیرند. ارزیابی پایداری توسعه پروژه های تغدیه مصنوعی در گام نخست نیازمند تعیین و تعریف چارچوب ارزیابی می باشد. یکی از چارچوب های کارآمد و موثر در ارزیابی پایداری زیست محیطی، اقتصادی و اجتماعی، چارچوب DPSIR است. روش به کار گرفته شده در این پژوهش، روش پرسشنامه ای – تحلیلی می باشد. بدین منظور ، معیارها و شاخص های ارزیابی در قالب چارچوب DPSIR و لحاظ نمودن مسایل زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی منطقه و هم چنین با نگاه ویژه به پروژه تغذیه مصنوعی اجرا شده در منطقه کال در جنوب استان فارس تعیین و تعریف گردند. این پژوهش بر پایه ی روش دلفی از 16 تن از خبرگان پرسشگری صورت گرفته است. براساس نتایج این تحقیق، تعداد 10 معیار در سه بعد زیست محیطی، اجتماعی و اقتصادی تعریف و وزن هر یک با روش دلفی کلاسیک تعیین گردیده است. هم چنین، تعداد 100 شاخص برای ابعاد سه گانه توسعه تعیین گردید. برای بعد زیست محیطی با چهار معیار تعداد 45 شاخص ، برای بعد اجتماعی با سه معیار تعداد 27 شاخص و برای بعد اقتصادی با سه معیار نیز تعداد 28 شاخص تعیین و ارائه شده است. با توجه به معیارها و شاخص های تعیین شده می توان به ارزیابی پایداری توسعه در خصوص پروژه تغذیه مصنوعی پرداخت.