مقایسه تاثیر دو اصلاح کننده آلی و پلیمری بر تبخیر رطوبت سطح خاک

 بخش مهمی از آب حاصل از بارش های کشور به ویژه در نواحی خشک و نیمه خشک، از طریق تبخیر از سطح خاک هدر می رود. در این راستا، استفاده از برخی خاک پوش ها و یا اصلاح کننده ها علاوه بر بهبود ویژگی های خاک، می تواند باعث کاهش تلفات ناشی از تبخیر آب شود. به همین منظور، پژوهش حاضر با هدف مقایسه تاثیر دو اصلاح کننده آلی و پلیمری بر میزان تبخیر آب از سطح خاک در شرایط آزمایشگاهی انجام شد. در راستای دستیابی به هدف اصلی تحقیق، آزمایشی به صورت اسپیلت پلات فاکتوریل و در قالب طرح کاملا تصادفی طراحی و دو اصلاح کننده ویناس و پلیمر A12، هر یک در چهار غلظت شامل 20، 25، 33 و 50 درصد غلظت اولیه همراه با شاهد و در سه تکرار روی نمونه خاک لسی متعلق به اراضی دیم منطقه کلاله گرگان اعمال شد. خاک الک شده، به میزان مساوی داخل 27 گلدان ریخته و سپس گلدان ها با مقدار 50 میلی لیتر آبیاری شدند. با گذشت زمان لازم برای حصول تعادل اولیه، تیمارهای مذکور با حجم 10 میلی لیتر به گلدان ها اضافه شد. هر یک از گلدان ها با ترازوی دقیق وزن شده و این کار هر روز در زمان ثابت ادامه داشت تا وقتی که وزن هر گلدان به وزن اولیه قبل از اضافه شدن رطوبت اولیه و تیمار برسد. در انتها نتایج آزمایش ها در قالب طرح آماری کاملا تصادفی تحلیل و میانگین ها به روش دانکن مقایسه شدند. نتایج نشان داد که اثر اصلی اصلاح کننده ، سطوح مختلف تیمار، زمان، اثر متقابل اصلاح کننده و زمان و اثر متقابل سطوح مختلف تیمار و زمان برشدت تبخیر معنی دار شده است. نتایج کلی نشان داد که تفاوت دو تیمار ویناس و پلیمر در خصوص کاهش تبخیر معنی دار بود و هر دو به طور متوسط و به ترتیب 0/20 و 01/0 میلی متر (به ترتیب 3/3 و 0/15 درصد) نسبت به شاهد (صفر) بر کاهش میزان تبخیر موثر بودند.