تاثیر غلظت نیتروژن و کلسیم محلول غذایی بر رشد، عملکرد و نوک سوختگی کاهو در کشت شناوری

پژوهش حاضر برای بررسی تاثیر غلظت های مختلف نیتروژن و کلسیم محلول غذایی و نسبت N:Ca محلول غذایی بر شاخص های رشد، عملکرد و نوک سوختگی کاهوی باترهد (Lactuca sativa var. Capitata) در سیستم شناور انجام شد. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با 8 تیمار و 3 تکرار در گلخانه پژوهشی دانشگاه شهرکرد اجرا شد. تیمارها (غلظت های مختلف کلسیم و نیتروژن محلول غذایی برحسب میلی‏ گرم بر لیتر) شامل (N60+Ca80)(T1)،و(N80+Ca80)(T2)،و (N100+Ca80)(T3)،و (N120+Ca80)(T4)،و (N120+Ca160)(T5)،و (N160+Ca160)(T6)، و (N200+Ca160)(T7) و (N240+Ca160)(T8)  بود. نتایج نشان داد که تفاوت معنی داری بین تیمارها از نظر تعداد برگ وجود نداشت؛ اما تفاوت های معنی ‏داری از نظر درصد بوته های دچار نوک سوختگی، وزن تازه برگ و ریشه، وزن خشک برگ و ریشه و قطر ساقه مشاهده شد. بیشترین وزن سر کاهو، قطر و طول ساقه، همچنین وزن خشک ریشه و اندام هوایی در تیمارهای و (N60+Ca80)(T1)،و(N80+Ca80)(T2)، و (N100+Ca80)(T3) مشاهده شد. . وزن سر کاهو در تیمارهای مختلف از 218 تا 326 گرم در گیاه متغیر بود. با افزایش غلظت نیتروژن به بیش از 100mg/L، عملکرد کاهش یافت. عملکرد بیشتری در غلظت 80mg/L کلسیم نسبت به غلظت 160mg/L مشاهده شد. وقوع نوک سوختگی در تیمارهای مختلف بین 10/5-42/5 درصد متغیر بود. کمترین میزان نوک سوختگی در تیمارهای  T2 و (N:Ca=1)(T6) مشاهده شد. درحالیکه بیشترین وقوع نوک سوختگی در تیمارهای  T1 و (T5)(نسبت)(N:Ca=0/75) بود.تفاوت معنی‏ داری بین تیمارها از نظر غلظت کلسیم و نیتروژن برگ وجود داشت. تیمار (N80+Ca80)(T2) به دلیل عملکرد زیاد و کاهش درصد نوک سوختگی بهترین تیمار بود.