بررسی مردم شناسانه عناصر جادوگری در رمان اهل غرق اثر منیرو روانی پور

مردم شناسی دانش شناخت مردم، فرهنگ و تاریخ زندگی آن هاست که دارای زیر شاخه های متعددی است. از جمله می توان به مردم شناسی دینی اشاره کرد. قلمرو مطالعات مردم شناسی دینی، اعتقادات جوامع مختلف درباره ماوراء الطبیعیه و نحوه پیدایش آن هاست. سحر و جادو نیز بخش مهمی از نظام عملکرد اعتقادی اقوام را می سازد. رمان اهل غرق که با شهرت گسترده خود، منیرو روانی پور را در زمره نویسندگان شهیر ایران قرار داد از قصه های عامیانه ایرانی است که ریشه در عقاید و باورهای دیرین مردم خود دارد. قصه مردمانی که در مقابل نیروی ناشناخته ماوراءالطبیعه، ناگریز دست به دامان رفتارهای جادویی متقابل شدند. براساس پژوهش انجام یافته این رفتارها در ایران باستان و ادیان ابتدایی رواج داشته است طوری که جادو را به دو مقوله جادوی سیاه و جادوی سفید تقسیم بندی نمودند. اولی مطرود و ناپسند و دومی مقبول و مورد تایید بود. در این جستار ابتدا به تعریف و ویژگی های ابزار جادویی منطبق با مردم شناسی دینی پرداخته شده و سپس شواهد متنی ارائه گردیده است. یافته ها نشان می دهند؛ برای مقابله با جادوی سیاه شخصیت های جادویی همچون «آبی ها، بوسلمه، دی زنگرو، والاحضرت» از ابزارهای مختلفی همچون: «جادو، طلسم، نمک، اسپند» استفاده شده است.