ارزیابی میزان ایمنی زایی آنتی ژن IpaD متصل شده به لیگاندهای Co1 و STxB به صورت نازال بر علیه باکتری E. coli سویه O157:H7 در موش سوری

باکتری شیگلا، شایع ترین عامل اسهال بوده و تاکنون واکسن موثری علیه آن یافت نشده است. پروتئین IpaD و زیر واحدB انتروتوکسین شیگلا (STxB) نقش مهمی در تهاجم، بیماری زایی و ایجاد عفونت توسط شیگلا دارد. از طرفی، لیگاند Co1 به عنوان یکی از سیستم های انتقالی آنتی ژن ها به سلول های M در لایه مخاطی، شناخته شده است. برای بررسی و مقایسه میزان ایمنی زایی هر یک از پروتئین های IpaD، IpaD-STxB و IpaD-Co1 از مدل حیوانی موش سوری و روش نازال استفاده شد. توالی کد کننده این پروتئین ها در ناقل pET28a کلون و به درون باکتری E.coli BL21 (DE3) منتقل شد. بیان پروتئین نوترکیب با استفاده از تکنیک لکه گذاری وسترن، مورد ارزیابی قرار گرفت. پروتئین نوترکیب با استفاده از ستون کروماتوگرافی جذبی تخلیص و در چهار نوبت متوالی به موش سوری به صورت نازال داده شد. از نوبت دوم (یادآور اول) به بعد، یک هفته پس از دادن آنتی ژن، خون گیری انجام و سرم مورد آزمایش الایزا قرار گرفت. نتایج نشان داد که میزان تولید آنتی بادیIgG علیه پروتئین IpaD-STxB بیش ترین و پروتئین IpaD-Co1 بعد از آن قرار داشت. چالش ایمنی زایی این پروتئین ها با استفاده از سم فعال باکتری E. coli سویه O157:H7 مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان داد که موش های ایمن شده توانستند در گام اول پنج برابر LD50 شیگا توکسین E. coli O157:H7 را تحمل نمایند؛ اما با تزریق 10 برابری LD50، پس از 24 ساعت موش های ایمن شده با IpaD و IpaD-Co1 و پس از 72 ساعت موش های ایمن شده با IpaD-STxB از بین رفتند. بر طبق نتایج مشخص شد که پروتئین IpaD-STxB در قیاس با فیوژن IpaD-Co1 قدرت ایمنی زایی بیش تری در موش سوری نسبت به شیگا توکسین دارد.