بررسی تاثیر کاربرد سیستم آبیاری قطره ای در میزان تولید انگور یاقوتی و عوامل موثر بر پذیرش آن در شهرستان زابل

محصول انگور یاقوتی از مهم‏ترین محصولات باغی شهرستان زابل است که به صورت نوبرانه برداشت می شود. در پژوهش حاضر، میزان عملکرد انگور در واحد سطح در چارچوب دو روش آبیاری قطره ای و سنتی با استفاده از دو مدل بیزالیا و مدل لاجیت بررسی و برخی عوامل اقتصادی، مدیریتی و محیطی موثر بر پذیرش آبیاری قطره ای در میان انگورکاران شهرستان زابل تجزیه‏وتحلیل شد. اطلاعات موردنیاز با استفاده از تکمیل پرسش‏نامه از 197 انگورکار شهرستان زابل (که از طریق نمونه گیری تصادفی طبقه بندی‎شده انتخاب شدند) و اسناد کتابخانه‏ای به دست آمد. نتایج مدل بیزالیا[1] نشان داد که استفاده از آبیاری قطره‏ای دو اثر مستقیم و غیرمستفیم بر افزایش عملکرد در واحد سطح انگور دارد. این عملکرد در اثر مستقیم، بدون تغییر در میزان مصرف نهاده ها، 24/14درصد و در اثر غیر مستقیم، با تغییر در میزان مصرف نهاده ها، 4/35 درصد افزایش یافته است. درمجموع، استفاده از آبیاری قطره‏ای در باغ‏های انگور باعث 28/5درصد تغییر در عملکرد (کیلوگرم/ هکتار) می شود. نتایج مدل لاجیت همچنین نشان داد که در پذیرش آبیاری قطره ای متغیرهای سن کشاورز، تعداد نیروی کار خانوادگی و وضعیت دسترسی به آب تاثیر منفی و متغیرهای مساحت مزرعه، سطح سواد، شغل کشاورز، شیب زمین، درآمد کشاورز، نوع بهره‏برداری از زمین، کلاس های آموزشی و ترویجی و دسترسی به اعتبارات و تسهیلات تاثیر مثبت و معنی دار دارند.


[1]. Bisaliah Model