بررسی نقش تنوع معیشتی در تاب آوری خانوارهای روستایی حوزه آبخیزحبله رود در مواجهه با خشکسالی

تاب آوری یکی از راهبردهای کاهش آسیب پذیری جوامع در مواجهه با مخاطرات طبیعی است، با توجه به تک ساختی بودن اقتصاد در جوامع روستایی ، می توان با تنوع بخشی فعالیت ها و منابع معیشتی ،میزان تاب آوری جوامع روستایی را در برابر تغییرات و مخاطرات طبیعی افزایش داد. پژوهش حاضر به بررسی نقش تنوع معیشتی به عنوان یک رویکرد راهبردی برای سازگاری و کنار آمدن با  مخاطره خشکسالی درحوزه آبخیز حبله رود می پردازد. در این پژوهش، روش تحقیق از نوع کمی و پیمایشی بوده و از روش های توصیفی، تحلیلی و روابط همبستگی استفاده شده است. بدین منظور9 روستا از مناطق مختلف حوزه با درجات مختلفی از خشکسالی و توسعه یافتگی، به روش تصادفی ساده انتخاب گردید و سپس بر اساس فرمول کوکران،271 نفر از سرپرستان خانوارها به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. روایی پرسشنامه از طریق پانل خبرگان و صاحب نظران تایید و پایایی کلی ابزار تحقیق با محاسبه آلفای کرونباخ برابر0.842 در سطح خیلی خوب تایید گردید. نتایج نشان داد میزان تاب آوری حوزه در سطح نامطلوب و پایین تر از سطح متوسط بوده و میانگین شاخص سرمایه انسانی، اجتماعی و فیزیکی حوزه از متوسط مقدارشاخص سرمایه مالی (اقتصادی) وطبیعی بیشتر بوده است. براساس یافته ها، اتخاذ راهبرد تنوع معیشتی در ارتقاء تاب آوری خانوارهای روستایی حوزه حبله رود در مواجهه با ریسک خشکسالی، تاثیر معناداری داشته است. از اینرو تنوع بخشی به فعالیت های اقتصادی و منابع معیشتی اجتماعات روستایی در معرض خشکسالی با استفاده از تدوین و اجرای راهکارهای مناسب مالی ،آموزشی و ترویجی و نیز ،بهره گیری از فن آوری های جدید،می تواند در بهبود تاب آوری و تقلیل استرس و نگرانی های روستاییان حوزه اثرگذار باشد.