تاثیر یک دوره تمرینات تعادلی و ترکیبی (عصبی عضلانی و ثبات دهنده) بر درد، ویژگی های عملکردی و دامنه حرکتی زنان ورزشکار دارای ناپایداری مزمن مچ پا

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر یک دوره تمرینات تعادلی و ترکیبی (عصبی عضلانی و ثبات دهنده)  بر درد، ویژگی های عملکردی و دامنه حرکتی زنان ورزشکار دارای ناپایداری مزمن مچ پا انجام شد.

در این مطالعه 30 ورزشکار زنان مبتلا به ناپایداری عملکردی مچ پا به صورت هدفمند انتخاب شده و به شکل تصادفی در سه گروه 10 نفره تمرینات تعادلی، تمرینات ترکیبی (عصی عضلانی- ثبات دهنده) و گروه کنترل، قرار گرفتند. ابتدا میزان درد آزمودنی ها با آزمون دیداری درد (VAS) و ویژگی های عملکردی با آزمون جهش جانبی، آزمون جهش هشت لاتین، آزمون جهش سه گانه تک پا ارزیابی شد. برای اندازه گیری دامنه حرکتی دورسی فلکشن و پلانتار فلکشن نیز از گونیامتر استفاده شد. سپس گروه های تمرینی تعادلی و ترکیبی به مدت شش هفته (سه جلسه 60 دقیقه ای در هفته) تمرینات خود را انجام دادند سپس بعد مداخله تمرینات اصلاحی و ترکیبی، پس آزمون به عمل آمد. از آزمون لون برای بررسی همگنی واریانس ها استفاده شد، آزمون تحلیل کوواریانس برای بررسی تغییرات بین گروهی، آزمون تعقیبی توکی برای بررسی تعیین محل تفاوت میانگین بین گروه ها و از آزمون t همبسته برای بررسی تغییرات درون گروهی استفاده شد.

نتایج نشان داد که برنامه های تمرینی تعادلی و ترکیبی تاثیر معنی داری بر درد (03/0=p، 01/0=p)، متغرهای عملکردی (01/0≥p) و دامنه حرکتی دورسی فلکشن (02/0=p، 01/0=p) و پلانتارفلکشن مچ پا (01/0=p، 02/0=p) دارد. و در مقایسه دو برنامه تمرینی مشخص شد تاثیر تمرینات ترکیبی بر درد، ویژگی های عملکردی و دامنه حرکتی دورسی فلکشن آزمودنی ها بیشتر بوده است.

با توجه به نتایج توصیه می شود در توانبخشی صحیح و به موقع افراد آسیب دیده از ناحیه مچ پا از تمرینات  تعادلی در کنار تمرینات ترکیبی برای بهبود درد، ویژگی های عملکردی و دامنه حرکتی استفاده شود.