محدودیت های همگون سازی فرهنگی رئالیا در محیط بیگانه درون و بینا فرهنگیت در بازنمود دیگری

برای توصیف دیگری در محیط بیگانه، نویسنده تلاش می کند که جهانی را که شناخت و درک آن به نظر دشوار می رسد، به قلم بیاورد. به عبارت دیگر، او با ناسازگاری بین سطح زبانشناختی و معنی شناختی بین مرجع متنی و جهان مرجع مواجه است. از آنجایی که نویسندگان مسافر دیدی ناکامل و جزئی از دنیای خارج - از لحاظ زبانی، فرهنگی، اجتماعی و تاریخی – دارند، چطور به مقایسه دو جهان و ایجاد مرجع متنی می پردازند؟ مقاصد تطبیقی و گفتمانی، ادبی و بین فرهنگی که نشان دهنده عملکرد نمایشی زبان در موقعیت های دیگر و ظرفیت زبان برای گفتن یک جهان خارج است برای ما از اهمیت زیادی برخوردار است. پرسش ما چگونگی تولید نوشتاری دنیای بیگانه در سفرنامه های فرانسوی قرن نوزدهم در مشرق زمین است که با مطالعه تکامل راهکارهای همگون سازی بینافرهنگی در دنیایی که از پیش غیر قابل مقایسه انجام می شود. هدف ما تحلیل عملکرد زبان در ارتباط با واقعیت ارجاعی در شرایط بیگانه است که با استفاده از شش روایات انتخاب شده به آن می پردازیم.