پیش بینی اختلالات خوردن بر اساس رگه های هوش هیجانی و میزان اطمینان به خود در دانش آموزان

این پژوهش با هدف پیش بینی اختلالات خوردن بر اساس رگه های هوش هیجانی و اطمینان به خود در مدارس دخترانه متوسطه دوم منطقه رحمت آباد وبلوکات انجام شد. روش تحقیق از نوع همبستگی پیش بین می باشد. حجم نمونه 112 نفر از دانش آموزان شاغل به تحصیل سال تحصیلی 95-94 بودند. ابزارهای تحقیق شامل پرسشنامه آزمون نگرش به تغذیه کارنر و همکاران(1979)، پرسشنامه رگه هوش هیجانی پترایدز و همکاران(2004) و پرسشنامه سبک زندگی کارآمدی وزن کلارک و همکاران(1991) می باشد. داده ها با استفاده از نرم افزار spss 22 و آزمون آماری رگرسیون چندمتغیره به روش گام به گام تحلیل شد. یافته ها نشان داد اطمینان به خود در خوردن پیش بینی کننده بهتری در تشخیص اختلالات خوردن نسبت به رگه های هوش هیجانی است و مولفه دسترسی به مواد غذایی در بین مولفه ها بیشترین پیش بینی کنندگی را دارد. بنابراین بین اطمینان به خود با اختلالات خوردن رابطه وجود دارد و اطمینان به خود در خوردن (خودکارآمدی) در پیش بینی اختلالات خوردن سهم بیشتری نسبت به رگه های هوش هیجانی دارد. اما در پیش بینی جوع، خود آگاهی از رگه های هوش هیجانی و در پیش بینی کنترل دهانی و عادات غذایی، دسترسی به مواد غذایی از مولفه های سبک زندگی (خودکارآمدی) نقش مهمتری دارند. بر اساس این پژوهش می توان نتیجه گرفت که در پیش بینی اختلالات خوردن به عنوان یکی از مشکلات شایع در دانش آموزان، متغیرهای شناختی، خودآگاهی و اثر گارسیا دخیل می باشند و با مداخله های محیطی، تمرین های اصلاح شناختی و افزایش هوش هیجانی می توان از وقوع این اختلال جلوگیری نمود.