بررسی تاثیر سازوکارهای نظام راهبری شرکتی بر کیفیت گزارشگری مالی (شواهدی از بورس اوراق بهادار تهران)

در این پژوهش، تاثیر سازوکارهای نظام راهبری شرکتی بر کیفیت گزارشگری مالی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران، طی دوره زمانی 7 ساله از 1385 تا 1391، بررسی می شود. انتظار می رود، استقرار سازوکارهای نظام راهبری شرکتی مناسب، ضمن نظارت پذیرترساختن فرایند گزارشگری مالی از کاهش کیفیت گزارش های مالی جلوگیری کند. در پژوهش حاضر از دقت پیش بینی جریان های نقدی عملیاتی آتی ازطریق اجزای سود عملیاتی، به عنوان سنجه کیفیت گزارشگری مالی و از  نسبت اعضای غیرموظف هیئت مدیره، میزان سهام تحت تملک سرمایه گذاران نهادی، تمرکز قدرت، اندازه هیئت مدیره، ساختار مالکیت، نوع مالکیت، درصد سهام شناور آزاد، کیفیت حسابرسی، وجود حسابرسی داخلی، کیفیت گزارش حسابرسی و دوره تصدی حسابرس به عنوان سازوکارهای نظام راهبری شرکتی استفاده شد. درمجموع، تعداد 100 شرکت به عنوان نمونه، انتخاب و با استفاده از آزمون مقایسه میانگین دو جامعه، نتایج تحلیل شد. یافته های پژوهش نشان داد شاخص توانایی سازوکارهای نظام راهبری شرکتی که شامل تمامی ویژگی های ساختاری مورد بررسی در این پژوهش است، بر کیفیت گزارشگری مالی شرکت های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران بی تاثیر است. به علاوه، در بررسی تاثیر سازوکارهای نظام راهبری شرکتی به صورت منفرد مشخص شد، تنها کیفیت گزارش حسابرسی بر کیفیت گزارشگری مالی شرکت ها موثر بوده است