ارتباط خود گزارشی وضعیت بهداشت دهان و شاخص پلاک دندانی در نوجوانان اصفهان

اگرچه بهترین روش برای ارزیابی بهداشت دهان فرد، اندازه گیری بالینی شاخص های پلاک و جرم دندانی است، در بسیاری از ارزیابی ها به گزارش فردی از رفتار بهداشتی دهان اکتفا می شود.  طی  مطالعه حاضر ارتباط رفتارهای رایج مراقبت فردی دهان  با شاخص پلاک ارزیابی شده  و ارزش تشخیصی ابزار خودگزارشی مورد بررسی قرار گرفت.

 مطالعه حاضر به صورت مقطعی تحلیلی در 260 نفر از دانش آموزان 13 تا 15 ساله مدارس دولتی دخترانه شهر اصفهان با انتخاب به روش نمونه گیری تصادفی دو مرحله ای اجرا شد. ابزار جمع آوری اطلاعات راجع به عادات بهداشتی دهان بر اساس مطالعات موجود استخراج و به دو صورت نسخه ی دانش آموز و والدین در اختیار هر یک قرار گرفت. سپس میزان پلاک دانش آموزان توسط یک معاینه گر آموزش دیده  و کالیبره بر اساس شاخص پلاک  سیلنس و لو اندازه گیری شد. ارتباط فراوانی رفتار بهداشتی گزارش شده توسط فرد و والدین با درجه شاخص پلاک با آزمون های مک نمار، کاپا و مان ویتنی با سطخ معنی داری 5 0/0سنجیده شد و حساسیت و ویژگی ابزار پرسشنامه فردی بر اساس شاخص استاندارد پلاک محاسبه شد.

میانگین (انحراف معیار) شاخص پلاک در این جمعیت 0/5± 1/07بود. شاخص پلاک در خودگزارشی دانش آموزان با گزارش وضعیت مسواک  زدن ارتباط معنی دار (0.017=p) داشت. همچنین دانش آموزانی که بر اساس گزارش خود یا والدینشان عادت نامطلوب مسواک داشته و یا بر اساس گزارش والدین وضعیت نامطلوب نخ دندان داشتند دارای شاخص پلاک بالاتری بودند (0.005 ،0.001، 0.017=p). ارزش تشخیصی خودگزارشی و گزارش والدین از وضعیت مسواک با حساسیت پایین (حدود 35%) و ویژگی بالا (حدود 83%) و ارزش اخباری مثبت تقریبا خوب(حدود 71%) و ارزش اخباری منفی کم(حدود 52%) به دست آمد. ارزش تشخیصی گزارش والدین از وضعیت نخ دندان با حساسیت بالا(85%) و ویژگی پایین(26%) به دست آمد.

بر اساس این مطالعه در صورتیکه در چنین جمعیتی گزارشی نامطلوب در زمینه مسواک زدن توسط دانش آموز یا والدین او ارائه شود به احتمال قوی شاخص پلاک او نامطلوب (متوسط یا ضعیف) بوده است.