ماهیت جائفه در گستره فقه و حقوق کیفری (نقد و پیشنهاد اصلاح ماده 711 ق.م.ا)

گزارش پرونده های جزایی در حوزه جراحات بیانگر سئوالات و ابهامات فراوان کارشناسان قضایی و پزشکی قانونی پیرامون جراحت جائفه است. سرچشمه ابهامات موجود درباره جائفه به تعریف ماهیت جائفه در قانون باز می گردد. محل جائفه در بدن، ویژگی های آلت جرح جائفه و مقدار میزان نفوذ آلت جارحه در محل جائفه عناصری هستند که تبیین دقیق آنها موجب کشف ماهیت جائفه است. قانونگذار طی مواد 711 و 712 ق.م.ا به جراحت جائفه پرداخته است. لکن مواد مذکور سرمنشاء ابهامات فراوانی درباره جائفه هستند. محل ایجاد جراحت جائفه در ماده 711 منحصر به شکم، سینه، پشت و پهلو شده است، در حالی که حلق و گلو در ماده 712 بدون هیچ ملاک خاصی به محل ایجاد جراحت جائفه اضافه می شود. آلت جرح جائفه در ماده 711 با هر نوع وسیله ای قابل تحقق است، در حالی که در ماده 712 جائفه تنها زمانی قابل تحقق است که نیزه یا گلوله یا چیزی شبیه آنها موجد ایجاد جائفه باشد. میزان نفوذ آلت جارحه در جراحت جائفه به طور کلی از دید مقنن مغفول مانده است. پژوهش حاضر با هدف بررسی ماهیت جائفه در گستره فقه و حقوق کیفری، براساس روش توصیفی- تحلیلی انجام شد.

محل ایجاد جراحت جائفه منحصر به حفره شکمی، حفره لگنی و قفسه سینه است. آلت جرح جائفه متصف به ویژگی های خاصی است. میزان معتبر نفوذ آلت جارحه در محل جائفه صرفا ورود آلت جرح به محل جائفه است.