قرائتی بر مبنای نظریه نقد نو از شعر «دود، فقط نامهای مختلفی دارد» سروده گروس عبدالملکیان

در این پژوهش شعر «دود، فقط نام های مختلفی دارد» از گروس عبدالملکیان، بر مبنای نقد نو تحلیل و بررسی می شود. نقد نو در راستای دست یابی به قرائت تنگاتنگ از متن، به بررسی روابط میان عناصر درون متنی و درونمایه ی آثار می پردازد. معیار سنجش در این رویکرد مبحثی به نام وحدت اندام وار، به معنای کارکرد تمامی اجزا در کنار یکدیگر برای ایجاد یک کلیت تجزیه ناپذیر، است و چهار رکن مورد توجه آن در اثر عبارتند از: تنش محتوایی، متناقض نما، کنایه (آیرونی) و ابهام. در راستای چنین قرائتی ، معانی قاموسی و فراقاموسی واژگان، نمادها، تصاویر، آرایه ها، علایم سجاوندی و شکل نوشتاری آن مورد بررسی قرار گرفت و حاصل آن کشف وحدتی اندام وار میان عناصر شکلی اثر با هم و با کلیت اثر است که  حول تنش محتوایی شعر، تقابل میان دو مقوله «فنا و بقا»، شکل گرفته است. این تنش محتوایی با بن مایه ی «گذرندگی» و «دگردیسی هویتی» تقویت می شود و با غلبه فنا بر بقا به اتمام می رسد. بنابراین شعر «دود، فقط نام های مختلفی دارد» یک کلیت منسجم از عناصر سازنده ای است که در ارتباطی منظم و متقابل اثری با معیارهای ادبیت متن آفریده اند.