تاثیر چهارده هفته تمرین استقامتی و تزریق نانوذره ی نقره در دوران بارداری برسطح تروپونین T سرمی مادر و شاخص هیستوپاتولوژیک قلب جنین موش سوری

با توجه به شیوع بیماری های قلبی مادرزادی، مطالعه ی حاضر، با هدف بررسی تاثیر تمرین استقامتی و تزریق نانوذره ی نقره در دوران بارداری بر سطح تروپونین T سرمی مادر و شاخص هیستوپاتولوژیک جنین موش سوری انجام شد.

 در این مطالعه ی تجربی، 40 سر موش سوری ماده با میانگین وزنی 5 ± 30 گرم به طور تصادفی در چهار گروه 10تایی (تمرین استقامتی، تزریق نانوذره ی نقره، تمرین استقامتی همراه تزریق نانوذره ی نقره و شاهد) قرار گرفتند. گروه تمرین استقامتی، قبل از بارداری به مدت 11 هفته و هر هفته، 5 جلسه تمرین با شدت 65-30 درصد بیشینه ی توان، بین 50-5 دقیقه به دویدن روی تردمیل پرداختند. سپس، بارداری انجام و سه هفته ی دیگر، موش های باردار با شدت 60-20 درصد بیشینه ی توان روی تردمیل دویدند. گروه دوم، از روز دوم بارداری به میزان 400 میلی گرم/کیلوگرم وزن بدنشان به صورت درون صفاقی، نانوذره ی نقره را دریافت نمودند. گروه سوم، تمرین و تزریق را همانند دو گروه دیگر دریافت کردند. گروه شاهد فعالیتی نداشتند. در روز نوزدهم بارداری، خون گیری از مادر انجام و میزان تروپونین T سرمی خون مادر، اندازه گیری شد و برای ارزیابی تغییرات هیستوپاتولوژی، قلب جنین استخراج و به روش هماتوکسیلین- ائوزین رنگ آمیزی شد.

سطح تروپونین T در گروه های تجربی کاهش یافت (05/0 > P). در گروه نانوذره ی نقره و گروه تمرین استقامتی، اختلاف معنی داری با گروه شاهد دیده شد. کمترین میزان آسیب بافتی قلب جنین در گروه تمرین استقامتی و بیشترین میزان آسیب در گروه شاهد وجود داشت.

با توجه به نتایج این مطالعه، تمرین استقامتی باعث کاهش سطح تروپونین T سرمی و کمترین میزان آسیب بافتی قلب جنین موش سوری می شود. همچنین، نانوذره ی نقره، باعث کاهش تروپونین و آسیب بافت قلبی جنین موش سوری می شود.