بررسی و تحلیل آئین چاووش خوانی در استان هرمزگان

بانگ چاووش در هرمزگان نوائی است عرفانی و روحانی که برای دعوت مردم به محافل و مجالس دینی و یا به زیارت رفتن از آن استفاده می نمایند و آن این گونه است که  ملای چاووش خوان بر بلندی رفته ودر حالی که دست بر بناگوش گرفته با آهنگ و صوتی دلنشین اشعاری را در مدح و منقبت امامان می خواند. در گذشته بانگ چاووش خوان مردم را مطلع می کرد که در آن شب مجلس منبر و وعظ برگزار می شود و همین طور این چاووش در حکم اعلان خبر هم بوده است. چاووش خوان بسته به نوع سفری که زائر می رود اشعاری را می خواند و مردم برای بدرقه و حلالیت خواهی به دیدارش می روند و زیارت قبول می گویند. آئین چاووش خوانی نیز یکی دیگر از آئین های مذهبی استان هرمزگان است که در این استان - با توجه به نسخه های خطی از مرحوم ملا منصف و مرحوم حسینعلی قضایی علیایی - حدود 300 سال سابقه دارد و در حال حاضر هم اجرا می شود.این مقاله با روش تحلیل محتوا و با استفاده از ابزار کتابخانه ، آئین چاووش خوانی در هرمزگان را معرفی می کند.